Ścieżka Strachu Miller's Crossing

Odpowiedź, przyjacielu, jest kapelusz puszczany na wietrze. Bracia Coenowie tworzą miłośniczy hołd dla filmów gangsterskich z przeszłością, osiągając wspaniałe rezultaty. W zasadzie fabuła ma Gabriela Byrne'a jako dobrego - złego faceta uwięzionego między dwoma rywalizującymi frakcjami gangsterskimi. To standardowa linia fabularna, która nadal dostarcza kinematograficzną wodę dla wielu twórców filmowych po dziś dzień, ale wykreślona przez pryzmat Coenów, z literacką wnikliwością, jest to gatunkowy kawałek znacznej klasy. Film, który staje się coraz lepszy przy kolejnych seansach.

Gabriel Byrne to „Reagan”, wykonawca dla dość bezwzględnego bossa mafijnego „Leo” (Albert Finney). Zostaje wzięty w środek bitwy między swoim szefem a mężczyzną, który mógłby zająć jego miejsce „Caspar” (John Polito) z powodu sprzeczki z zbabeleją „Bernie” (scenicznie kradnący John Turturro), który jest także bratem „Verny” (Marcia Gay Harden) - dziewczyny Lea, ach - i kochanki „Reagana” również. „Reagan” stara się być trochę uczciwym pośrednikiem między nimi wszystkimi, ale gdy jego wysiłki zawodzą, jest odrzucony przez swojego byłego szefa i pozostawiony samemu sobie... Na pierwszy rzut oka to tylko zwykły film gangsterski. Ludzie są zabijani, a zaczarowany krąg zemsty trwa. Dość sprytnie jednak bracia Coen zrobili sporo, aby przedstawić bardziej złożone postacie i nadać fabule trochę więcej dziwactwa - co sprawia, że to interesujące dwie godziny oglądania. Akcent Finneya jest trochę na wyrost, a obawiam się, że Byrne po prostu nie jest wystarczająco silnym aktorem, aby w tak dobry sposób poradzić sobie ze swoją znaczącą rolą - nie dorównuje Edwardowi G. Robinsonowi ani George'owi Raftowi, ale to i tak wyjątkowe zagłębienie w mroczny świat zorganizowanej przestępczości, które warto obejrzeć.