X-Men: Ostatni bastion X-Men: The Last Stand

X3 to kompletna katastrofa. Najgorszy film X-Men wszechczasów. Zobaczcie poniższą tyradę: Nie tylko wątek Phoenixa jest okaleczony, ale scenariusz przepisuje osobowości swoich kluczowych postaci. Odkąd Cyclops, Xavier i Magneto byli takimi dupkami? Wymaganie Halle Berry dotyczące większej ilości czasu antenowego oznacza praktycznie, że pojawia się w większej liczbie scen. Jej postać nie ma łuku fabularnego i często wypowiada zdania sprzeczne z tym, co powiedziała w poprzednich scenach. Rogue również zamieniła się w zrzędliwą uwagę, część narzuconego trójkąta miłosnego, co jest rozczarowujące, biorąc pod uwagę, że trylogia rozpoczęła się od jej perspektywy.

Dobry finał oryginalnej trylogii X-Men

Jestem zaskoczony dużym spadkiem średniej oceny tego. Szczerze mówiąc, podobał mi się 'X-Men: Ostatni bastion'. Po szybkim przejrzeniu innych recenzji wydaje się, że głównym zarzutem jest sposób, w jaki traktuje pewne postacie z komiksów, co jest zrozumiałe, ale dla mnie to nie ma znaczenia, ponieważ nie czytam komiksów. Mogę ocenić go tylko jako film i jako jeden uważałem go za odpowiednio rozrywkowy. Hugh Jackman pozostaje na czele, chociaż na początku sposób, w jaki Wolverine się zachowuje, wydawał mi się dziwny - choć szybko to minęło. Chciałbym, żeby znaleźli miejsce dla Nightcrawlera (Alan Cumming), choć jednym z jego następców w postaci Bestii (Kelsey Grammer) przypadł mi do gustu. Z tego, co czytałem, rozumiem skargi innych osób na ten temat, zwłaszcza na wspomniane problematyczne traktowanie postaci, ale muszę być szczery i powiedzieć, że uważałem to za wystarczająco dobry seans - nawet jeśli jest to porównywalnie najsłabszy element oryginalnej trylogii.

Po krótkim odpoczynku w „X2” (2003) wróciliśmy do dość proceduralego i mało ekscytującego formatu dla tego trzeciego odcinka złośliwego mutantów-chaosu. Tym razem „Magneto” (Sir Ian McKellen) jest oburzony, gdy rząd opracowuje tajne lekarstwo na mutantów. Na pierwszy rzut oka, to doprowadzi do kolejnej prostej bitwy pomiędzy siłami naszego człowieka-metalu i jego wiecznym wrogiem „Xavierem” (Patrick Stewart) i jego armią sprawiedliwych zwolenników, prowadzonych przez „Wolverine’a” (Hugh Jackman). Problem polega jednak na tym, że „Magneto” ma asa w rękawie w postaci „Ciemnej Feniks”, która przemieniła „Jean Gray” (Famke Janssen) w coś bardziej śmiertelnego, niż ktokolwiek może sobie wyobrazić. Czy można ją zatrzymać, przekonać, zniszczyć? To naprawdę trochę to samo - świetne efekty wizualne, mnóstwo pirotechniki i dobre starcie dobro kontra zło, ale historia jest faktycznie dość słaba, a dialog wydaje się powtarzać wiele z pierwszego filmu. Jackman naprawdę stara się wnieść trochę emocji do tego, i nie da się zaprzeczyć, że Ben Foster wygląda szczególnie dobrze ze swoimi anielskimi skrzydłami, ale w przeciwnym razie mógłby to być kolejny odcinek w miniserialu Marvela, w którym już wiesz, że na końcu dostaniesz tylko okazję do kontynuacji. Film prezentuje się dobrze, ale obaj główni aktorzy są zbyt przesadni, a Kelsey Grammer nie jest jedynym, kto czuje się trochę przygnębiony przy poważnie przesadzonym zakończeniu.