Jumanji: Przygoda w dżungli Jumanji: Welcome to the Jungle

Poprzednie 2 części miały o wiele lepszą historię, ale efekty w tej części są dobre.

Gra lat 90. wróciła i stała się jeszcze bardziej pełna przygód! Kiedy czworo nastolatków w areszcie odkrywa starą konsolę do gier z grą, o której nigdy nie słyszeli, natychmiast zostają przeniesieni do dżungli gry, do ciał swoich awatarów, granych przez Dwayna Johnsona, Jacka Blacka, Kevina Harta i Karen Gillan. To co odkrywają, to że nie tylko gracie w Jumanji - Jumanji gra w was. Będą musieli przejść przez najniebezpieczniejsze przygody swojego życia, albo na zawsze utkną w grze. W erze obsesji Hollywoodu na budowanie franczyz i rebootów, pomysł na sequel filmu 'Jumanji' z 1995 roku wydawał się być kolejnym projektem, który wywołuje zażenowanie. Jednak kombinacja uroczych aktorów Dwayna Johnsona, Jacka Blacka, Karen Gillian i Kevina Harta, sprawiła że było jasne, że albo to skończy się jako kompletna katastrofa, albo totalna, bezmyślna zabawa. Na szczęście 'Welcome to the Jungle' solidnie wpasowuje się do tej drugiej kategorii. Chemia między główną obsadą jest oczywista, a scenariusz najlepiej to wykorzystuje, dając każdemu aktorowi momenty do błyszczenia i pokazania swoich umiejętności, podczas gdy wyraźnie cieszą się grą swoich postaci. Młodsza osobowość Spencera Dwayna Johnsona to nerwowy chłopak, który prowadził schowany życie i bał się świata. Kiedy wchodzi do gry, przyjmuje awatara przystojniaka bez zauważalnej słabości fizycznej. Johnson świetnie się bawi przy tej zmianie osobowości i oglądanie go w tej roli nie nudzi się. To samo dotyczy Jacka Blacka, który gra zapatrzoną w siebie, uzależnioną od mediów społecznościowych nastolatkę Bethany. Jej zmiana w charakterystyczny krągły kształt Blacka jest najbardziej skrajna i kończy się śmiesznie. Podczas gdy Black i Johnson są angażujący, ponieważ są zupełnie inne niż zwykle, Gillian i Hart nie są zbyt daleko, grając niezręczną, niepewną, ale inteligentną dziewczynę i gwiazdorskiego chłopaka sportowego uwięzionego w mniej niż doskonałym ciele. Cała ta koncepcja zamiany ciał opiera się na slapstickowym humorze, który nie jest wulgarny i szybko się porusza z dużą ilością akcji, aby zapewnić, że dwugodzinny czas trwania nie wydaje się masywny w żadnym momencie. Oczywiście jest problem z postacią złoczyńcy Bobby'ego Cannavale'a Van Pelta, który jest jednowymiarowy jak to tylko możliwe. Wygodnie jest tłumaczone, że to wszystko jest grą wideo, i te same zasady dotyczą jego braku głębi. Ogólnie rzecz biorąc, 'Jumanji: Witaj w dżungli' okazuje się być zabawnym, świątecznym filmem, który będzie was na tyle zabawiał, że warto poświęcić na niego swój czas i pieniądze.

Efekty się poprawiły (jak można by się spodziewać po 22 latach), ale _Welcome to the Jungle_ naprawdę mnie nie porwał. Zupełnie brakuje mu uroku oryginalnego filmu, ale także światowego zasięgu animowanego serialu. Cierpliwie siedziałem, gdy słaby żart za słabym żartem odbijał się ode mnie nieskutecznie, ale osoba, z którą to oglądałem, wydawała się świetnie się bawić, więc może po prostu jestem martwy wewnątrz?

No cóż. To było takie sobie. Lubię rock, więc dam temu 6 na 10. Oryginał był o wiele lepszy.