Drużyna A The A-Team

Muszę powiedzieć, że było całkiem nieźle. Obawiałem się, że jako fan oryginalnego serialu telewizyjnego z dzieciństwa będę rozczarowany, ale faktycznie udało się uchwycić ducha serii dość dobrze. Było przyjemne do oglądania, z ładnym połączeniem komedii i akcji. No dobrze, słynna scena z czołgiem była może trochę przesadzona, ale cóż, ma być to film akcji z nutką komedii... Naturalnie tak zwani „krytycy” to zanotowali negatywnie, na przykład na Rotten Tomatoes, ale jeśli przełączysz się na zakładkę, która pokazuje, co faktyczni widzowie powiedzieli, zdobył ponad 70% pozytywnych opinii. IMDB także przyznaje mu trochę więcej niż 7 gwiazdek na 10, co uważam, że jest tego warte.

Oryginalny serial telewizyjny nigdy nie obejrzałem, poza ogólnym świadomością o panu T dosłownie nic o nim nie wiedziałem. Oznacza to, że nie mogłem czuć, że ten reboot mnie zawiodł, ale również w żaden sposób nie wczułem się w tę franczyzę. Wydawało mi się, że pozytywne i negatywne strony tego, że wkraczam w to ślepo, jakoś się wzajemnie znosiły, i tak właściwie mam podejście do samego filmu. Były fajne rzeczy, były też mizerne rzeczy, i ogólnie same się wyrównały do dość przeciętnego doświadczenia z oglądania filmu.

A-Team (2010) sprawiał wrażenie chaotycznej próby zmodernizowania klasycznego programu, ale nigdy nie udało mu się naprawdę wylądować. Reżyseria skupia się mocno na nadmiernym akcyjnym klimacie, ale zamiast dostarczać nam eleganckie sekwencje, oferuje nam chaotyczny zamęt hałasu i eksplozji. Tempo jest wszędzie, a jasne jest, że próbowano uczynić to fajne i energetyczne, ale kończy się to tylko hałaśliwym i przytłaczającym wrażeniem. Nie ma prawdziwego rytmu w rozwijaniu się scen, a niektóre z bardziej intensywnych momentów tracą swoje znaczenie, ponieważ są zagłuszone przez trzęsące się obrazy.