Kong: Wyspa Czaszki Kong: Skull Island

Nie daj się zwieść tytułowi i materiałom promocyjnym: Kong: Wyspa Czaszki to bardziej komentarz wojskowy i hołd dla Apokalipsy niż po prostu _kolejny_ film o King Kongu. W tym sensie przynosi coś nowego i świeżego do serii, a także jest bardzo kawałkiem z epoki - epoki, która jeszcze niedawno wydawała się być współczesną historią, a nie odległą i nieznaną przeszłością, w której film się odbywa. Po prologu osadzonym w okresie II wojny światowej, obecna historia filmu rozpoczyna się w ostatnich dniach wojny w Wietnamie. Podczas gdy wiele filmów badało wojnę w Wietnamie, Kong unikał skupiania się na walkach czy antywojennych demonstracjach na froncie wewnętrznym jako punkcie centralnym. Pobór, palenie flag, użycie terminu "Charlie" itp. wszystko to brakuje w filmie. Zamiast tego film prezentuje unikalną perspektywę wojenną z perspektywy elitarnej grupy żołnierzy rozważających powrót do domu - z powrotem do "Świata". Podczas gdy niektóre postacie oczekują z niecierpliwością spotkania ze znajomymi i rodziną, brak jest pogardy dla armii i wojny, którą widzimy w innych filmach o Wietnamie. Ci faceci są żołnierzami i z tego są dumni; to coś znaczy. Ich dowódca jest ukazany jako stary wojenny koń, który rozważa przyszłość bez wojny.

Czy myśleliście, że film King Kong od Petera Jacksona mógłby obejść się bez całego pierwszego aktu? Czy myśleliście, że film Godzilla osadzony w tym samym uniwersum powinien pokazać swoje wielkie bestie znacznie więcej? Skull Island rozwiązuje te problemy i zastępuje je całym zestawem nowych!

Naprawdę chciałem dać temu filmowi lepszą ocenę, ale po prostu nie mogłem przejść obok głupiej i kiepskiej historii.

Tak. To było nietypowe spotkanie. Mamy tu drugą część renowacji franczyzy kochanych ikonicznych stworzeń z kina. Po reedycji Godzilli z 2014 roku, która była pewnego rodzaju nietrafionym krokiem tonalnym, nie dziwi, że ta wersja dziedzictwa Króla Konga staje się blockbusterem, i w tym odnosi sukces - trochę. Fabuła jest cienka jak owsianka, grupa ludzi z różnych zawodów przybywa na niezbadaną Wyspę Czaszki, każdy z różnym stopniem zainteresowania tym, co tam może być. Szybko dowiadują się, że jest tam cała masa kłopotów - wielkich kłopotów! Jest jasne, że twórcy, na czele z reżyserem Jordanem Vogt-Robertsem, próbują połączyć zadowalający tłum chaos z refleksyjnymi obserwacjami nie tylko okresu, w którym obraz jest osadzony (1973), ale także z wrodzoną skłonnością człowieka do głupoty. Na pierwszy rzut oka bitwy i rzeźnia stworzeń ogólnie są rozrywkowe, ale czasami po prostu zbyt absurdalne na własne dobro. Jeszcze gorzej jest to, że jest płaskie, bez prawdziwej substancji, zwłaszcza jeśli chodzi o postacie, co sprawia, że bardzo godny podziwu obsadz jest jednostronnymi graczami w labiryncie małp. Niemniej jednak, obrazek jest świetną zabawą, z wystarczającą ilością ekscytacji i żartobliwych dialogów, aby czas spędzony na Wyspie Czaszki był wart. Czy to człowiek kontra bestie i obca kraina, którą przemierzają, popcorniarz to. W filmie jest trochę subtelnej humorystyki (Tricky Dicky Nixon idzie na łopatki), a nawiązania do Coppoli, Camerona i innych są przyjemne jak punch. Może trzeba będzie obniżyć poziom oczekiwań, aby problemy, jakie ma, nie zaciągnęły cię w dół, i z pewnością łatwo zrozumieć, dlaczego wielu ludzi go nienawidzi, ale nie jest to katastrofa, zdecydowanie nie. Miejmy nadzieję, że kolejna odsłona tej serii podniesie się o kilka poziomów wyżej, bo Kong, Zilla i inne potwory zasługują na to. 7/10