Oficer i Dżentelmen An Officer and a Gentleman

Nie wierz pesymistom, to naprawdę podnosi na duchu.

To naprawdę jest film o potężnym duecie - a dowiemy się o tym dopiero na końcu. Reszta to dość przeciętne wyjście dla wszystkich zainteresowanych. Richard Gere - aktor, którego sława nadal, nawet teraz, mnie dezorientuje - to "Zack", wychowywany przez swojego ojca "Byrona" (Robert Loggia) po śmierci matki. Teraz dorosły, musi nauczyć się stać na własnych nogach. Z determinacją udowodnić siebie i podążać za swoim ojcem do wojska, zapisuje się do Szkoły Oficerskiej Marynarki Wojennej, gdzie spotyka bezkompromisowego instruktora "Sierżanta Foleya" (Louis Gossett Jr), zaprzyjaźniając się z "Sidem" (David Keith) i "Paulą" (Debra Winger). Teraz "Zack" jest dość sprytnym gościem, i wkrótce prowadzi różne oszustwa wokół bazy, co ostatecznie wprowadza go w konflikt z równie sprytnym instruktorem - i obaj wkrótce stają się wrogami: związek, który wystawia "Zacka" na próbę. Poza bazą, on i jego kolega spotykają się z "Paulą" i jej koleżanką "Lynette" (Lisa Blount) i teraz musi pogodzić swoje życie seksualne z determinacją nie zostać wyrzuconym z regimentu przez swojego wroga. Niestety, jest tu coś naprawdę przewidywalnego. Po prostu wiesz, co fabuła przyniesie, i chociaż Gossett Jr. jest dość skuteczny jako zły sierżant, reszta charakteryzacji jest płytsza niż etiopska rzeka w lipcu. Podobnie jak wiele filmów na ten temat, ci ukazani w siłach wydają się aroganccy i głupi, a "Zack" - choć przystojny, niewiele zmienia tę perspektywę - nawet jeśli jego powód chęci sukcesu jest bardziej uczciwy niż u wielu innych. Czterdzieści lat później wątpię, czy zobaczymy go na "wydaniu rocznicowym". Zrobił swoje wtedy, pracę, która teraz naprawdę nie jest potrzebna. Podobnie jak wiele innych filmów z Gere'em, jest całkowicie zapomniany. Nie tak bardzo "Tam, gdzie należymy", jak "W dół, w dół, bardzo w dół..."