Stowarzyszenie Umarłych Poetów Dead Poets Society

Zmarli poeci są reżyserowani przez Petera Weira i gwiazdami są tu Robin Williams, Robert Sean Leonard, Ethan Hawke, Kurtwood Smith, Gale Hansen & Norman Lloyd. Scenariusz napisał Tom Schulman, inspirowany jego doświadczeniami w Montgomery Bell Academy, męskiej szkole przygotowawczej w Nashville, Tennessee. Film rozgrywa się w roku 1959 w fikcyjnej Welton Academy w stanie Vermont. Historia śledzi anglistę Johna Keatinga, który inspiruje swoich uczniów innym sposobem nauczania i ostrzega przed zagrożeniami konformizmu.

John Keating (Robin Williams), nowy nauczyciel w zadufanej szkole przygotowawczej z 1959 roku, inspiruje swoich uczniów, aby wykorzystali swoje naturalne talenty i rozwijali pasję do życia, ponieważ mają tylko jedną szansę i za 60 lat wszyscy będą nawozem. Każdy chłopiec zaczyna działać zgodnie z dynamicznymi pomysłami Keatinga z eksplozywnymi konsekwencjami, zarówno dobrymi, jak i złymi.

Robin Williams („Keating“) przybywa do chłopięcej szkoły, gdzie ma nauczać ich angielskiego. Jak można się było spodziewać, chłopcy nie byli zbyt zainteresowani, ale gdy zaczyna od tego, że mówi im, aby podrzucili podręcznik poezji, i kontynuuje z inspirującym i zawodowym podejściem, uczniowie zaczynają angażować się nie tylko z nim, ale zakładają klub, który pomaga im rozwijać się jako osobowości. Jest to dość trudne zadanie dla nieśmiałego młodego „Todda” (niewątpliwie najbardziej skuteczne wystąpienie w karierze Ethana Hawke'a) oraz dla aspirującego aktora „Neila” (wspaniale zmierzony i szczery Robert Sean Leonard), który zmaga się z pogodzeniem swoich własnych pragnień z tymi jego kochającego, ale zaborczego ojca, który chce, aby poszedł na Harvard i został prawnikiem. To świetne dramatyczne oparte na postaciach z Williams na wielkim poziomie, ale występuje dość oszczędnie - rdzeń tej potężnej, zabawnej i zmuszającej do refleksji narracji leży w młodych mężczyznach. Ich kolektywny wysiłek odsłania mnóstwo warstwowych nastoletnich ułomności od traumy do Tennysona; Shakespeare'a do seksu (lub saksofonu!) - z dobrze napisanym i wygłoszonym dialogiem, który skupia się wzruszająco i sprytnie na ich dojrzewających osobowościach. Ten film jest gorąco polecany.

Film Stowarzyszenie Umarłych Poetów nigdy nie stara się złagodzić gorzkiej pigułki rozczarowania czy tragedii, grając na twoich oczekiwaniach. Ojciec Neila, pan Perry, nie zmieni się i nie przyzna, jak głupi i samolubny głupiec był, i nie zdecyduje się zmienić swojego nieustępliwego stanowiska wobec przyszłości swojego syna. Faktycznie, jeszcze bardziej umacnia swoje uparte przekonanie, że jego syn będzie żył życiem, jakie on chce, aby było żyte. Jednak ten film nie zadowala się tak desperackim i przygnębiającym zakończeniem jak tragiczne samobójstwo Neila, więc wraca do pierwotnego stanowiska popieranego przez Keatinga, gdy niektórzy z jego obecnych już byłych uczniów stoją na swoich biurkach jako akt solidarności i jako ostatni hołd odchodzącemu kapitanowi. Teraz mają potencjał spojrzeć na życie z zupełnie innej perspektywy niż my inni dzięki niemu i to właśnie jest to, co solidne wykształcenie ma za zadanie robić. To jest cenny dar być w stanie myśleć i wyciągać inteligentne i dobrze poinformowane wnioski dla siebie na wiele różnych tematów.