Piła Saw

Choć zazwyczaj wybieram starsze filmy (te przed rokiem 1970) i zwłaszcza jeśli chodzi o gatunek horroru/thrillera, widziałem części 3 i 5 w kinach (tak, wiem, że nie jest właściwe oglądać serię filmową poza kolejnością, ale po prostu mi to nie przeszkadzało) i były one intrygujące i porządne, nie pytajcie dlaczego. Teraz, kiedy spotykam się z miłośnikiem filmów grozy a mój 13-letni syn również nim jest, postanowiłem sprawdzić oryginalny film, który obecnie jest dobrze przyjmowany (może teraz zdecyduję się obejrzeć całą serię, i w odpowiedniej kolejności, ale kto to wie?). Natychmiast zaufani i godni zaufania aktorzy jak Cary Elwes i Danny Glover nadają mu wiarygodności, tak jak Bette Davis i Joan Crawford nadawały takim filmom jak 'Co się stało z Baby Jane?' w przeszłości. Nawiasem mówiąc, ten był o wiele lepszy niż czułem, że były części 3 i 5.

Bez oczywistego połączenia między nimi dwóch mężczyzn budzi się związanych do rur na przeciwnych końcach pokoju. "Adam" (Leigh Whannell) jest fotografem, drugi to "Lawrence" (Cary Elwes), lekarz. Obydwaj mają mikro-kasetę w kieszeni i jedyny odtwarzacz kasetowy w pokoju jest starannie umieszczony w rękach zwłok położonych na środku podłogi. Potrzebna jest trochę pomysłowości, aby uzyskać sprzęt do odtwarzania kasety i mieć nadzieję, że dostaną jakąś wskazówkę, dlaczego tam są. Wystarczy powiedzieć, że nie podoba im się to, co słyszą, a zegar tyka, będą musieli nauczyć się ufać sobie, mając nad sobą miecz Damoklesa. Policja (Danny Glover) w międzyczasie przeprowadza wywiad z kobietą, która być może udało jej się uciec z podobnie zorganizowanej sytuacji. Czy może ona jakoś pomóc w namierzeniu tego podstępnego mózgu, który nigdy faktycznie nie zabija sam - tylko manipuluje z zadziwiającym celem. Elwes i Whannell (którzy również to napisali) obaj naprawdę dobrze się tutaj prezentują, podobnie jak ich klaustrofobiczne i wyraźnie niehigieniczne środowisko więzienne, gdy historia opowiada nam poprzez obrazy równoczesne i retrospektywne trochę ich historii i dlaczego przyciągnęli uwagę tego mściwego "pilśniaka". Ten film nie jest szczególnie graficzny, choć jest spora ilość krwi - to psychologia pomaga mu lepiej się sprzedać. Zawsze jest ten element co moglibyśmy zrobić, aby przetrwać, albo - może bardziej adekwatnie - co moglibyśmy być gotowi zrobić innym. Pisarstwo również pomaga mu się rozwijać z rozdrażnieniem wszystko dobrze zilustrowane bez uciekania się jedynie do głośnych głosów i przekleństw. W końcu stwierdziłem, że faktycznie zależy mi na losach tych mężczyzn - ale zegar przeciw nim, jakie są ich szanse? Jest to napięte i przekonujące, a przypomniało mi to trochę "Siedem" (1995).