Koneser La migliore offerta

Jesteś gotów zmienić siebie, kiedy myślisz, że znalazłeś swoje dopasowanie! Napisany i wyreżyserowany przez jednego z najbardziej znanych włoskich filmowców, Giuseppe Tornatore. Film w języku angielskim, Geoffrey Rush w roli głównej. Opowiadał o starzejącym się aukcjonista sztuki i antyków, Virgilu. Historia ujawnia jego ostatnie dni w swoim zawodowym dziedzinie, gdzie spotyka młodą kobietę, która go przesłuchiwała o dziedziczonych antykach, które miały być wystawione na aukcji. Kobieta jest bardzo tajemnicza, ze względu na swoją sytuację medyczną i jak obydwoje stają się tak bliscy, pomimo że ich pierwsze spotkania były katastrofalne, to pozostaje film, który nam zaskakuje swoim zakończeniem.

Oldman (Geoffrey Rush) to udany, choć dość pedantyczny aukcjonista dzieł sztuki, który prowadzi swoje życie starannie zaplanowanym sposobem, często nosząc rękawiczki ze swojej obszernej kolekcji, aby uniknąć kontaktu z rzeczami lub ludźmi. Zbliżając się do końca swojej kariery, zostaje poproszony przez tajemniczą panią Ibbetson (Sylvia Hicks) o wycenę obszernej kolekcji z jej willi. Bardzo nie chce spotkać się z nim osobiście, co na początku procesu sprawia, że chce zrezygnować, ale jego zainteresowanie niektórymi zardzewiałymi kołami i kołami, które znajduje na podłodze, oraz samą cenną kolekcją sprawiają, że wytrwa, mając nadzieję stopniowo poprawić relację. Jeśli chodzi o obróbkę metalu, zwraca się do swojego przyjaciela Roberta (Jim Sturgess) i razem odkrywają, że może to być część wczesnego mechanicznego człowieka - i być wart majątku! W miarę rozwoju historii zarówno on, jak i ona muszą zmierzyć się z wyzwaniami ich wyjątkowych, samotnych sposobów życia i zachodzi pewien rodzaj romansu, który ostatecznie mógłby spełnić oba ich życia. Potem następuje zwrot akcji - i to naprawdę duży zwrot. To naprawdę jest wóz dla Rusha, z okazjonalnym wkładem od Strugessa i od Donalda Sutherlanda jako jego nieco wątpliwego przyjaciela Billy'ego, a on wykonuje naprawdę dobrze. Ukazanie jego niemal klinicznie kontrolowanej postaci przekształcającej się w tę, którą widzimy pod koniec, jest naprawdę dobrze wykonane, a Giuseppe Tornatore buduje napięcie sprytnie i zmylająco z pazurem na końcu, który sprawił, że poczułem się trochę smutno.