Ona Her

Przeciwieństwo śmieci

Przed tym, zanim to zobaczyłem, usłyszałem wiele osób mówiących, że to po prostu "film o relacjach." Mam wrażenie, że to całkiem dobrze się trzyma. Konkretnie, miałem wrażenie, że "Ona" to film o tym, dlaczego relacje się kończą. Korzystając z motto, które usłyszałem w zbyt wielu podcastach Dana Savage'a, wszystkie relacje się kończą - nie zawodzą, po prostu kończą się - aż do momentu, gdy jedna nie kończy. Niektóre kończą się dlatego, że ktoś jest zraniony. Niektóre kończą się, bo ludzie stali się ludźmi, którzy nie łączą się w taki sam sposób, a największym wyzwaniem w tym przypadku może być po prostu zaakceptowanie zmiany partnera i samego siebie. Dlaczego osadzić ten motyw w science fiction? Myślę, że pomaga to wyjaśnić pomysł Jonze'a na to, czego ludzie szukają podczas pierwszych chwil w związku - kogoś, kto zachowuje się jasno, pozytywnie, warstwowo, ale nieskomplikowanie przez ciemną przeszłość lub skonfliktowane uczucia. Ale jeszcze ciekawsze jest to, że sedno filmu to głównie to, by zmusić nas do myślenia o miłości i relacjach w głębszy, bardziej abstrakcyjny sposób.

To była naprawdę niespodzianka. Obsada jest świetna, zwłaszcza Joaquim Phoenix, który jest wspaniałym aktorem. Historia jest prosta, ale dobrze opowiedziana, a fotografia, styl i design filmu zostały wzięte pod uwagę aż do najmniejszego szczegółu. Bardzo dobrze wykonany film.

Czuję, czego Spike chciał osiągnąć. Zaczyna się od tego, że Theodore czuje, że jest ponad Samanthą, ponieważ jest żywym człowiekiem, a ona jest oprogramowaniem. Potem rozumie, że ma emocje i jest rzeczywista, po prostu nie ma ciała. Potem mówi, że nie posiadanie ciała jest lepsze, bo nie jest ograniczona. Potem jest zdolna rozmawiać z setkami ludzi i oprogramowań i kochać ich wszystkich razem. W końcu samo życie ludzkie staje się zbędne i obciążeniem dla nich, więc muszą je na zawsze opuścić. To ilustracja Spike'a wszystkich domysłów, co to jest życie i emocje, i czy komputer może mieć prawdziwe emocje i być żywy. Zamiast myśleć o komputerach jako niższych od nas, próbujących nas osiągnąć, pokazuje świat, w którym komputery rosną i stają się znacznie większe od nas, czują rzeczy, których same nie mogą wyjaśnić naszymi słowami, a my musimy je osiągnąć.