Godzilla Godzilla

Bardzo dobrze. Ale są też części, które są nudne.

Dlaczego scenarzyści Hollywoodu niektórych gatunków filmów, zwłaszcza potworów, superbohaterów i horrorów, tak często uważają, że widzowie to totalni idioci? A może sami poważnie brakuje im inteligencji i nie rozumieją poziomu śmieci, które wylewają. W przypadku Godzilli scenarzysta Dave (David) Callaham powinien otrzymać specjalne wzmianki za zniszczenie obiecującego filmu.

Godzilla to amerykańsko-japoński film science fiction z 2014 roku trwający 123 minuty. Film zdobył 6,6/10 w serwisie IMDB i 74% na Rotten Tomatoes. Główne role odgrywają Bryan Cranston, Ken Watanabe, Juliette Binoche, Sally Hawkins, Aaron Taylor-Johnson, Carson Bolde, David Strathairn i Elizabeth Olsen. Film opowiada o walce z gigantycznymi potworami, gdzie Godzilla okazuje się być bohaterem. Ogólnie oceniam film na 3 gwiazdki na 5.

Wielki atomowy jaszczur dostaje kolejną odmianę. W 1954 roku Ishirô Honda przedstawił światu Gojirę, stworzenie, które do dzisiaj jest uważane za ciekawe kinowe zjawisko. Gojira, pomimo tego, że to film o potworze w kostiumie człowieka, jest inteligentnym i zuchwałym filmem. Wykorzystując przygnębiającą erę nuklearną za pomocą nastrojowych atmosfer, jednocześnie oferując mnóstwo rzezi potworów, znalazł właściwą równowagę. Twórcy Godzilli 2014 starali się zrobić to samo, z sentymentem patrząc z powrotem na oryginalną falę, okazując jej szacunek, ale niestety nie do końca im to wychodzi.

Nowy Godzilla to zdecydowanie zabawny film i zdecydowanie wart ceny biletu, o ile pójdziesz do niego z oczekiwaniami na poziomie popcornu. Początek jest całkiem dobry. Stopniowo wyjaśnia się historia i postacie. Historia wokół głównych postaci jest dramatyczna od samego początku. Bryan Cranston imponuje jako ojciec rodziny i naukowiec. Wszystko zmienia się w jednej trzeciej filmu. Od tego momentu jest pełen akcji. Zamiast jednego wielkiego potwora pojawiają się trzy. Godzilla i dwie ogromne owadopodobne istoty oznaczone jako MUTO. Godzilla w końcu okazuje się być dobrym chłopcem, który może pokonać te owady. Ale przez to główne potwór schodzi na drugi plan. W rezultacie zostaje ogromne zniszczenie i duże potwór, który jest całkiem miły. Aaron Taylor-Johnson stara się wyglądać bardzo poważnie i dorosle, ale jego postać staje się klasycznym kliśejem. Na końcu patrzy na Godzillę pełen współczucia... Dziwne.

Jeśli chcesz czytać moje recenzje bez spoilerów, śledź mój blog @

Godzilla to taki kinematograficzny prezent, który nieustannie obdarowuje, a Aaron Taylor-Johnson zawsze warto na niego spojrzeć - ale niestety, żadna z tych cech nie wystarcza, aby uratować ten film przed rozczarowującą pochodną przeciętnością. Ta wersja fabuły rozpoczyna się wiele lat po katastrofie jądrowej w Japonii. "Ford" (ATJ) jest synem nadzorcy elektrowni "Joe" (Bryan Cranston). Nie są zbyt bliscy, ale gdy odkryją dowody przy ruinach, że zniszczenie nie było przypadkowe - i że ogromny uwięziony latający "MUTO" - który żywi się promieniowaniem - może przyjść po więcej, mogą jedynie mieć nadzieję, że "Godzilla" się obudzi i przyjdzie na ratunek całkowicie rozbrojonego ludzkości. Film trochę się wlecze. Zajmuje zbyt dużo czasu, z charakterystykami, które oferują niewiele treści i dialogiem, który graniczy z niezrozumiałością - zwłaszcza gdy zaangażowana jest część wojskowa. Obsada drugoplanowa obejmuje oszczędnie wykorzystaną Juliette Binoche i Elisabeth Olsen, ale nie są na ekranie wystarczająco długo, aby dodać wartości. Na plus, fotografia i efekty wizualne są dobre - płyną z realizmem, który jest dość przekonujący, ale to jest standardowa rzecz w dzisiejszych czasach dla tego rodzaju przygód. Reszta fotografii naprawdę mogłaby mieć więcej światła. Mrok może dodawać upiorności do scenariusza, ale po pewnym czasie chcę ponownie skalibrować moje oczy! Zakończenie jest na pewno skuteczne, ale nie jestem pewien, czy było warte czekania - cały film po prostu potrzebował czegoś, co by go bardziej ożywiło.