Różowa Pantera kontratakuje The Pink Panther Strikes Again

Najlepsze z filmów o Panterze

Wyobraź sobie biednego starego "Dreyfusa" (Herbert Lom). Kiedyś dumny główny detektyw Sûreté teraz próbuje przekonać swojego psychiatrę, że pokonał swoją fazę zabijania Clouseaua i jest gotowy powrócić na swoje miejsce w społeczeństwie. Zgadnij, kto się pojawi, aby mu życzyć powodzenia podczas przesłuchania przed komisją ds. zdrowia psychicznego...? Ups! Z powrotem do punktu wyjścia. Trochę dalej "Dreyfus" jest teraz tak obsesyjny zemstą, że zebrał grupę kryminalnych umysłów, które sprawiłyby, że "Spectre" wyglądałby jak harcerze. Wyznaje światowi ultimatum. Wydajcie "Clouseaua" albo zmierzcie się z nieuchronnym zniszczeniem globu! Tymczasem nieudolny detektyw (Peter Sellers) postanowił, że sam wyruszy na trop swojego wroga, próbując jednocześnie uniknąć niektórych z dwudziestu zamachowców, którzy chcą go zabić, oraz swojego własnego, wyszkolonego do zabijania służącego "Cato" (Burt Kwouk). Lom jest tu w świetnej formie jako maniakalna postać skłonna do zdobycia swojego kawałka mięsa, a gdy Sellers wędruje i pozostawia komediowy chaos za sobą, ja byłem bardzo z nim! W tej chwili ta postać jest ugruntowana i wiemy, czego się spodziewać z głupim akcentem, kaskaderskimi popisami i niekompetentnymi wpadkami delikatnie zabawnymi, podczas gdy ścieżka dźwiękowa i narracja kpią z kilku innych historii (nawet żony reżysera Blake'a Edwardsa), gdy posuwa się naprzód. Wolałbym inny finał, ale przypuszczam, że to nigdy nie miało miejsca w świecie, gdzie tyłek naprawdę wybucha i gra w krokiet może prowadzić do wstrząsu mózgu i prawie utonięcia. Jest to prawie tak dobre jak pierwszy film i pokazuje zdolność wszystkich tutaj do bycia zabawnymi bez zbytniego komplikowania rzeczy.