Straż przyboczna 用心棒

Świetny film! Akira Kurosawa to po prostu mistr sztuki filmowej.

Film YOJIMBO z 1961 roku w reżyserii Akiry Kurosawy to japońska historia, w której sprytne strategie ma taką samą wartość jak umiejętność posługiwania się mieczem. W późnej epoce Edo (kilka dekad przed jej zakończeniem w 1868 roku) społeczność jest nękana przez dwie przeciwstawne gangi, które zbudowały kryminalne imperium prostytucji i hazardu. Nawet lokalni urzędnicy są skorumpowani. Do tego miasta wkracza bezimienny samuraj (Toshiro Mifune). Gdy poczują smak jego umiejętności mieczowych, obie strony chcą go zatrudnić, ale on postanawia zagrywać je przeciwko sobie i uwolnić niewinnych obywateli od tego zła.

Byłem zaskoczony, kiedy zobaczyłem to, jak późno zostało to ustawione - XIX wiek - ponieważ zawsze wyobrażałem sobie, że jest bardziej historyczne. To jednak wcale nie odwraca uwagi od historii - znowu Kurosawa obsadził Yoshirô Mifunea („Sanjûrô“) w głównej roli. Tutaj jest wędrowny samuraj, który przybywa do wioski rozdartej konfliktami. Jego umiejętności są poszukiwane przez dwóch przeciwstawnych szefów i całkiem skutecznie udaje mu się rozegrać ich przeciwko sobie nawzajem - i zachować pokój - aż przybywa jeden z ich synów, uzbrojony w pistolet, i całkowicie zmienia równowagę sił. Mifune jest doskonały jako indywidualista, całkowicie honorowy i czasami dość zabawny ronin - przypomniało mi to trochę charakteryzację Clinta Eastwooda w filmach Sergio Leone - z bezlitosną, agresywną stroną: ale jakoś tylko wobec tych, którzy zasługują na swój los. To trwa swoje, jest tu dość dużo rozwoju postaci i dlatego czułem się dość zaangażowany zarówno w Mifunea, jak i w jego przyjaciela gospodarza (Eijirô Tôno), gdy ich zagrożenie stopniowo wzrasta. Reszta obsady dobrze dodaje do napięcia, podobnie jak częste wykorzystanie pogody w tworzeniu trzymającej atmosfery, co czyni ten film naprawdę wartym obejrzenia.