Nasz cudowny samochodzik Chitty Chitty Bang Bang

Fantasmagoryczne! Na podstawie powieści autorstwa Jamesa Bonda, Iana Flemminga, ta urocza fantazja opisuje podróż do tajemniczego i bezdzietnego świata Vulgarii Caractacusa Pottsa, jego dwójki dzieci, Truly Scrumptious i super samochodu Chitty Chitty Bang Bang. Myślę, że główną rzeczą, która sprawia, że ten film działa tak dobrze, jest to, że ma wszystko, co potrzebne do udanego filmu dla całej rodziny. Chwytliwe melodie na każdym zakręcie, bajkowe królestwo tonące w kolorach, szalona technologia i odrobinę złośliwości dotyczącej różnic klasowych. Druga połowa obrazu zabiera nas daleko w krainę fantazji. Vulgarię rządzi szalony miłośnik zabawek Baron Bomburst, który zakazał dzieci i naturalnie skupił wzrok na wielkości, jaką jest Chitty Chitty. Bomburst wysyła swojego porywacza dzieci, aby porwał dzieci Caractacusa w nadziei na wykupienie specjalnego samochodu. Druga połowa obrazu szybko zabiera nas daleko w krainę fantazji. Vulgarię rządzi szalony miłośnik zabawek Baron Bomburst, który zakazał dzieci i naturalnie skupił wzrok na wielkości, jaką jest Chitty Chitty. Bomburst wysyła swojego porywacza dzieci, aby porwał dzieci Caractacusa w nadziei na wykupienie specjalnego samochodu. Druga połowa filmu zabiera nas daleko w krainę fantazji. Vulgarię rządzi szalony miłośnik zabawek Baron Bomburst, który zakazał dzieci i naturalnie skupił wzrok na wielkości, jaką jest Chitty Chitty.

To nigdy nie było moje ulubione musicalowe jako dziecko, ale w miarę jak starzeję, myślę, że bardziej to doceniam. Oczywiście, ma swoje tandetne momenty, ale między postaciami tu jest prawdziwa chemia i w połączeniu z niektórymi niezwykle chwytliwymi - i często poruszającymi - tekstami od bliźniaków Sherman, jesteśmy przedstawieni z naprawdę dość przyjemną bajką. Rodzina Potts mieszka w zaniedbanym gospodarstwie. Dziadek (Lionel Jeffries); ojciec „Caractacus“, dobrze myślący, ale beznadziejny wynalazca (Dick Van Dyke) i dwójka dzieci „Jeremy” (Adrian Hall) i „Jemima” (Heather Ripley). Na szczęście pewnego dnia dzieci prawie potrąca „Truly” (Sally Ann Howes) córka bogatego cukiernika „Lorda Smaczniaka” (James Robertson Justice). Może pomóc ojcu zarobić kilka dolców od swojego ojca swoimi słodyczami, które służą także jako fujarki. Tymczasem rodzinie udaje się uratować stary wrak z lokalnego warsztatu, i oto wchodzi nasze imienne auto. Potrafi prowadzić, może stać się samolotem, poduszkowcem - rzeczywiście potrafi zrobić prawie wszystko oprócz parzenia herbaty. To musi mieć nagrodę dla megalomańskiego nienawidzącego dzieci „Barona Bombursta” (Gert Fröbe - który naprawdę wkracza w ducha opowieści), więc rodzina musi walczyć pazurami i zębami, aby zapobiec ich samochód, i sami, wpadnięcie w jego złośliwe ręce. Ian Fleming wykazuje wielką wyobraźnię w tej sprawie, a Van Dyke dobrze i przekonująco prezentuje swoje zróżnicowane umiejętności. Howes czasem przesadza ze swoim śpiewem, ale prawie 2½ godziny, które ta historia trwa, naprawdę szybko mija. Nagrodzony Oscarem „Chitty Chitty Bang Bang”; urocza „Hushabye Mountain”; „Me Ol' Bamboo” i przyjemne wykonanie Jeffriesa „Posh!” gdy stopniowo tonie w swojej stajni, dodają mnóstwo do tej kolorowej i radosnej serii dobrze sfotografowanych ucieczek. Może to jest stracone na dzieci? Na pewno było na mnie!