Kapitan Phillips Captain Phillips

Pozwól mi zacząć od tego, co prawdopodobnie już przeczytałeś - ten film jest dobrze zrobionym i napiętym procesem opartym na prawdziwej historii. Fakt, że nadal uważałem go za napięty i ekscytujący, nawet gdy już znałem zakończenie (w tym często wspominana scena zakończenia Kapitana Phillipsa), jest wielkim komplementem.

Dobrze zrobiony film, dobry scenariusz i wyjątkowe występy. Szczególnie od Hanksa i Abdia, ale także reszta załogi piratów.

Chciałbym rozpocząć od tego, że Kapitan Phillips, jako film akcji, okazał się być o wiele więcej, niż początkowo przypuszczałem. Oczekiwałem połowy dramatu / połowy umiarkowanie akcyjnego filmu z pewnie dobrą dawką politycznych intryg. Być może dobrze, że nie wiedziałem praktycznie nic o rzeczywistej historii, bo uwielbiam dobre zaskoczenie. Kapitan Phillips to dwie godziny absolutnie intensywnego i absolutnie bezkompromisowego fizycznego i psychicznego napięcia. Na końcu dosłownie musiałem usiąść na minutę i tylko oddychać, ponieważ ta historia chwyciła mnie za gardło jak niewiele filmów w ostatniej pamięci.

Napięcie i chaos płyną z niesamowitych występów, sprawiając że historia Kapitana Phillipsa jest porywająca i przekonująca.

Kapitan Phillips był fantastyczny, od początku do końca. Występy były świetne, a Tom Hanks był jednym z najlepszych. Jego spokój pod skrajnym naciskiem był fascynujący, ale zdolność do tego, aby wszystko się rozsypało, gdy już się skończyło, było po prostu doskonałe. Jego surowe przedstawienie traumy było jednym z najbardziej imponujących osiągnięć aktorskich, jakie kiedykolwiek widziałem. Dla filmu trwającego prawie dwie i pół godziny był bardzo dobrze tempo, pełen napięcia przez cały czas. W wielu scenach zatrzymywałem oddech, gdy piraci byli o krok od złapania członka załogi albo gdy zbliżali się coraz bliżej w swojej małej łodzi pokładowej. To ciągłe napięcie w połączeniu z fantastycznym scenariuszem i historią trzymało mnie przyklejonego do ekranu przez cały czas.

Tom Hanks świetnie sprawdza się w tej wciągającej historii prawdziwego pirata! Muse (Barkhad Abdi) prowadzi dwie małe łodzie na atak na frachtowiec ważnego oficera, gdy płynie wzdłuż wybrzeża Somalii. Pewna dawka zuchwałości i zręczności uniemożliwia większej łodzi ich pierwszą próbę, ale następnego dnia wracają i potężne węże okazują się słabą obroną przed karabinami maszynowymi. Większość załogi teraz schroniła się w burtach, pozostawiając kapitana twarzą w twarz z ich porywaczami, a przez następne dwie godziny ci dwaj mężczyźni grają coraz bardziej niebezpieczną grę w kotka i myszkę, która ostatecznie sprawia, że schronienie znajdują na tratwie ratunkowej szybko w zasięgu bezlitosnej marynarki wojennej USA. Ten film działa na kilku poziomach. Sami Somalijczycy nie są fanatykami religijnymi, a z tego, co widzimy z ich życia domowego, prowadzą raczej skromne istnienie, gdzie ich czyny na wysokim morzu mają na celu zarabianie pieniędzy na ucieczkę z biedy, zamiast podejmowania politycznych czy religijnych działań. W miarę rozwoju dramatu obaj mężczyźni zaczynają lepiej rozumieć, co ich napędza, a intymna praca kamery dobrze oddaje klaustrofobiczną naturę finału w zaciemnionym i ograniczonym przestrzeni z wysokim napięciem, strachem i paniką zawsze na wyciągnięcie ręki oraz politycznym programem ze strony wojska, którego nikt ze zgromadzonych nie jest do końca pewny. Hanks może mieć główną rolę, ale to wysiłek Abdiego i jego załogi łodzi naprawdę kradną tu całą uwagę, ponieważ ich wysiłki działają zarówno dramatycznie, jak i na poziomie prowokowania refleksji. Z pewnością jedno z lepszych dzieł Paula Greengrassa, który dba o to, abyśmy wykorzystali niemal wszystkie nasze zmysły, aby dzielić się ich doświadczeniem i być może również lepiej je zrozumieć.