Byłem niechętny do obejrzenia tego miniserialu, ponieważ dużo o nim czytałem i pomyślałem, no ja wiem, jak to się skończy, więc po co oglądać ponury, przygnębiający rekonstrukcję tego? Ale w końcu…
Byłem niechętny do obejrzenia tego miniserialu, ponieważ dużo o nim czytałem i pomyślałem, no ja wiem, jak to się skończy, więc po co oglądać ponury, przygnębiający rekonstrukcję tego? Ale w końcu zdałem sobie sprawę, że musiałem dać jej szansę. Tak wielu ludzi ją tak bardzo uwielbiało, a większość bardzo mało tych, którzy jej nie lubili, tak ją nienawidziła, że pomyślałem, że musi to być dobre i dokładne dla takiej reakcji. I tak było. Aktorstwo wydawało mi się doskonałe. (Nie udaję, że jestem ekspertem od recenzji filmów; wiem tylko, co lubię i co wydaje mi się być jakościowe.) Były tam pewne makabryczne sceny, jak tego wymaga fabuła, ale nie tak wiele, jak się spodziewałem, i były zrównoważone małymi aktami łaski dla pięciu chłopców. Zrobili coś dziwnego z fabułą, nie tylko opowiadając historię w chronologicznej kolejności, ani dla każdego podejrzanego osobno, ale kombinacją tych metod. Opowiadanie części historii dla grupy i rozgałęzianie historii później. Trudno to wyjaśnić, ale skuteczne. Nie zamierzam zagłębiać się w politykę rasizmu i nierównej sprawiedliwości, która leży u podstaw tej historii. Tutaj są przedstawieni dobrzy ludzie i mniej dobrzy ludzie. Niektórzy z dobrych popełniają błędy, a kilku z mniej dobrych się trochę oczyszcza. Inni nie. Przede wszystkim film mówi mi, że łatwiej jest mieć nadzieję, gdy masz miłość, a łatwiej jest kochać, gdy masz nadzieję.