Kompania braci Band of Brothers

Jeden z najlepszych programów telewizyjnych wszech czasów. Ta seria wojenna jest jedną z najbardziej realistycznych, precyzyjnych, szczegółowych i kompleksowych, jakie kiedykolwiek spotkałem. Program jest przytłaczający, intrygujący i niektóre odcinki mogą wycisnąć od ciebie kilka łez. Jeden z niewielu seriali, który pozostaje w twojej głowie nawet tydzień po ich zakończeniu. Gorąco polecam.

Trudno uwierzyć, że minęło prawie 20 lat od premiery _Band of Brothers_ na HBO. _Band of Brothers_ to jeden z tych rzadkich przykładów niemal doskonałości w serialu telewizyjnym. Dla mnie to nie jest właściwie serial, to raczej niesamowity dziesięciogodzinny film. Na podstawie książki o tej samej nazwie napisanej przez Stephena Ambrose'a śledzimy realne czyny mężczyzn z Kompanii E, 506. Pułku, 101. Dywizji Powietrznodesantowej. Przechodzimy od ich formacji i szkolenia do ich skoku do Normandii podczas D-Day i pozostajemy z nimi aż do kapitulacji Niemiec. Przez dziesięć odcinków poznajemy kilku członków Kompanii i doświadczamy przerażeń i braterstwa wojny aż do końca. Oprócz budżetu na poziomie filmu, kinematografii, efektów wizualnych i charakteryzacji, to co sprawia, że jest tak dobre, to nie jest to tylko ptasi widok na każdy krok ich podróży. W każdym odcinku mamy ten szerszy widok, ale spędzamy też trochę czasu z członkiem Kompanii. Czy to Bull, który utknął w okupowanym miasteczku, Doc Roe szukający zaopatrzenia medycznego w Bastogne, czy Lipton opowiadający cały odcinek, każdy odcinek przynosi jakąś różnorodność względem poprzedniego. Podobnie jak nie każdy odcinek jest pełen walki, w całym tym jest dobra równowaga między osobistymi chwilami, napięciem i całkowitą akcją bojową. Każdy z tych trzech aspektów jest wykonany zręcznie, więc serial nigdy się nie nudzi, nie ma żadnych zastoju. Ostatnio oglądałem film _Midway_, a w mojej recenzji powiedziałem, że jednym z jego problemów było próbowanie zbyt wiele poprzez wciskanie siedmiu miesięcy wojny do dwóch godzin. _Band of Brothers_ to doskonały przykład tego, co można osiągnąć, gdy jest więcej czasu na opowiedzenie historii. Nigdy nie wydaje się pośpieszony, ma idealne tempo i jest dość łatwo śledzić, kto jest kim przez cały czas. Mówiąc o „kto jest kim”, ten serial ma tyle momentów „OMG to ten gość”. Biorąc pod uwagę, że to było zrobione 20 lat temu, jest tu cała grupa teraz uznanych aktorów, którzy zaczynali swoje kariery, albo których teraz rozpoznajesz z zupełnie innych prac. Oczywiście są Damien Lewis i Ron Livingstone na pierwszym planie, ale są też Michael Fassbender, Tom Hardy, James McAvoy, David Schwimmer, Simon Pegg, Jimmy Fallon, Colin Hanks, Donnie Wahlberg i Michael Cudlitz. Oczywiście jest wiele innych, i w każdym odcinku znajdowałem się w necie, aby sprawdzić, czy ta osoba, którą zauważyłem, to ta osoba, za którą ją uważałem. Mogę tak ciągnąć i ciągnąć o tej produkcji. Absolutnie ją uwielbiam, to arcydzieło i może być moją ulubioną miniserią wszech czasów. Nawet teraz, 20 lat później, to nadal oszałamiające osiągnięcie w historii telewizji i jest, moim zdaniem, obowiązkowym serialem TV.

Jest zaledwie kilku hejterów....i mam na myśli KILKU. I przeważnie są to ludzie o poglądach politycznych, a bądźmy szczerzy, ludzie, którzy widzą politykę we wszystkim, będą nienawidzić wszystkiego. Dla reszty świata to naprawdę świetna historia, bardzo dobrze wykonana, bardzo dobrze zrealizowana, i jest segmentowana wystarczająco i zmieniająca fokus wystarczająco, aby każdy mógł skosztować różnych postaci, jednocześnie skupiając się na głównych postaciach. I oczywiście odsłonięcie tożsamości osób, których aktorzy portretują, na końcu miniserialu, jest warte całego czasu, jaki mu poświęciliście.

Niesamowity serial, który jest niesamowicie przygnębiający do oglądania. Jeszcze bardziej, gdy weźmie się pod uwagę, że oparty jest na prawdziwych wydarzeniach i ludziach. Ta rzecz odwróci cię na lewą stronę, i powinna. Doskonałe przypomnienie tego, na co tak wielu dzisiaj zdaje się nie zwracać uwagi. 'Lest we forget.'