Red Buttons

Red Buttons jest najbardziej znany jako stand-up komik, ale jest także utalentowanym kompozytorem, zdobywcą Oscara (i był nominowany do dwóch Złotych Globów) oraz utalentowanym wokalistą. Urodzony jako Aaron Chwatt 5 lutego 1919 roku (Wodnik) na Lower East Side w Nowym Jorku, mierzył 1,68 m. Buttons (który swoją nazwę zawdzięczał mundurowi, który nosił jako śpiewający goniec), znany również jako Cpl. Red Buttons, rozpoczął swoją karierę w show-biznesie, śpiewając na ulicach jako dziecko. W wieku 16 lat dostał pracę w komediowym występie w słynnej okolicy Catskills w stanie Nowy Jork (jego partnerem był przyszły aktor Robert Alda). Buttons pracował na scenie burleski jako komik i nawet zagrał rolę w broadwayowskiej sztuce „Vicki” w 1942 roku. Wkrótce potem dołączył do United States Marine Corps i w 1943 roku został wybrany do roli w sztuce Mossa Harta „Winged Victory” na Broadwayu, po czym udał się do Hollywood, aby nakręcić filmową wersję. Po zwolnieniu ze służby wrócił na Broadway, grając zarówno w sztukach, jak i jako komik z kilkoma dużymi zespołami big bandów. Był na tyle udany, że dostał swój własny serial telewizyjny, The Red Buttons Show (1952), na CBS. Trwał trzy lata i przyniósł Buttonsowi nagrodę Emmy dla Najlepszego Komika. Przez kilka następnych lat pracował regularnie i w 1957 roku dostał swoją wielką szansę filmową w dramacie Sayonara (1957) z Marlonem Brando, w którym grał amerykańskiego żołnierza stacjonującego w Japonii, walczącego z społecznymi i rasowymi naciskami obu amerykańskich i japońskich kultur z powodu jego miłości do Japonki. Jego występ przyniósł mu Oscara, a za nim poszły kolejne role filmowe. Zagrał spadochroniarza w filmie Najdłuższy Dzień (1962), był nominowany do Złotego Globu za Harlow (1965) i ponownie za They Shoot Horses, Don't They? (1969). Miał rolę w serialu telewizyjnym The Double Life of Henry Phyfe (1966) i zagrał praktycznie we wszystkich rodzajach programów telewizyjnych, od programów rozrywkowych po komedie i opery mydlane. Zyskał dalszą sławę w latach 70. dzięki swoim występom w „Dean Martin Celebrity Roast”, gdzie wykonał swój akt „Nigdy nie dostał obiadu” ciesząc się wielkim uznaniem. Grał w Las Vegas przez lata, ma gwiazdę na Hollywood Boulevard (na rogu Hollywoodu i Vine) i pojawił się w licznych teletonach i wydarzeniach charytatywnych, za co został uhonorowany przez takie organizacje jak Friars Club i City of Hope Hospital. Zmarł 13 lipca 2006 roku w wieku 87 lat w Century City, Kalifornia, USA na chorobę naczyń.