Najdłuższy Dzień The Longest Day

Dla sojuszników, jak i dla Niemców, będzie to najdłuższy dzień. Wydarzenia D-Day są opowiedziane na wielką skalę zarówno z punktu widzenia sojuszników, jak i Niemców. Opowieść o 6 czerwca 1944 roku z perspektywy Niemców, Amerykanów, Brytyjczyków, Kanadyjczyków i Wolnych Francuzów dostaje produkcję gwiazdorską. Jest to wielki wojenny epicki film, który ma wszystkie wymagane widowiskowe spektakle i bohaterstwo, gdy sojusznicy inwadują na Normandię. Nie trudno zrozumieć, dlaczego był takim przebojem, z pewnością jest nieco za długi, ponieważ wiele postaci naprawdę nie ma wiele do zrobienia, ale występy są silne i kąski humoru równoważą niektóre nacjonalistyczne stereotypy, które są przedstawione.

John Wayne mógł wystąpić zaledwie nieco więcej niż ktokolwiek inny w tej dramie, ale jest to naprawdę wysiłek zespołowy, który dostarcza filmu dużą autentyczność. Wszystko skoncentrowane jest wokół dnia lądowania w Normandii w 1944 roku. Pogoda na południowym wybrzeżu Anglii była, w słowach ich meteorologa, 'podobna środkowej zimie'. Opóźnienie oznaczało więcej frustracji dla wszystkich, więc ruszają, korzystając praktycznie z każdej dostępnej formy transportu - szybowce, samoloty, czołgi, łodzie desantowe - nazwij to, gdy ćwierć miliona mężczyzn (plus wiele iskrzących 'Tommies') kierowało się do Normandii. Tymczasem widzimy dość prawdopodobną perspektywę także od strony nazistów przez kanał. Przygotowywali się na inwazję od jakiegoś czasu, ale nie są pewni, gdzie i kiedy nastąpi, a niepokój zaczyna mieć wpływ. Jasne jest również, że Wysokie Dowództwo traci wiarę w taktyki walki bohatera z Czech i mniej boi się dać to o sobie znać. Teraz historia nabiera tempa, gdy wojska lądują drogą morską i powietrzną i stają naprzeciwko zakopanego wroga, który jest zdeterminowany, by powstrzymać ustanowienie przyczółka na plaży. Z kulami latającymi i eksplozjami wszędzie kinematografia, aranżacja kaskaderów i pirotechnika naprawdę dają nam poczucie niebezpieczeństwa, z którym mężczyźni musieli mierzyć się próbując zabezpieczyć kilka mil piasku. Jest urocza, krótka kamea od Bourvila jako burmistrza małego miasteczka, który jest tak zachwycony, że ich widzi, że pojawia się, odpowiednio przepasany i uzbrojony w butelkę szampana do świętowania, gdy pękają granaty wokół nich! Gert Fröbe również uważa, że jego dostawa mleka staje się nieco zbyt niebezpieczna, co pozwala na odrobinę humoru wkradającego się do historii precyzyjnych logistycznych planów, które nie zawsze szły zgodnie z planem. Jest skutecznie i ciasno zmontowany, a impet niesie się sam, gdy widzimy tylko ten jeden dzień - brak wniosków, nawet koniec początku końca. Jest to rozległe, ale każda plaża ma swoją własną historię do opowiedzenia i czterech kreatywnych mózgów za tym projektem utrzymuje to wciągające, przynajmniej w większości, przez trzy godziny horroru i nadziei.