Frankie Darro

Frankie Darro (22 grudnia 1917 - 25 grudnia 1976) był amerykańskim aktorem. Urodził się w rodzinie show-biznesu - jego rodzice byli artystami cyrkowymi. Darro pojawił się w swoim pierwszym filmie w wieku sześciu lat. Ze względu na swoją małą posturę i młodzieńczy wygląd, grał nastolatków aż do dwudziestych lat. Zawsze był fizycznym wykonawcą i często robił własne sztuczki kaskaderskie, wiele razy z konieczności - jego niewielki wzrost sprawiał trudności w znalezieniu dublerów o odpowiednim rozmiarze. Był doświadczonym jeźdźcem i oprócz westernów zagrał w kilku filmach, gdzie grał dżokejów. W 1933 roku zagrał główną rolę jako zmagający się nastolatek w dużym filmie dla Warner Brothers, „Dzicy chłopcy z ulicy“. Jest to film przedkodowy z realistycznym spojrzeniem na „Wielką Depresję“ z perspektywy młodzieży tamtych czasów. Ten film zdaje się został odkryty niedawno i zdobył uznanie krytyków. W tym samym roku zagrał zmagającego się młodzieńca w klasycznym filmie z Jamesem Cagneyem „Burmistrz z piekła“. Później w 1935 roku miał kluczową rolę w kultowym serialu „Imperium Fantomu“ (1935). Jednak w miarę jak Darro się starzał, coraz trudniej było mu znaleźć zatrudnienie, a pod koniec lat 40. zaczął robić nieakredytowaną pracę kaskaderską i epizodyczne role. Występował regularnie w programie The Red Skelton Hour (1951), nieuznawany przez swoich fanów, zagrał „Robota Robbiego“ w przełomowym filmie science fiction „Zakazana Planeta“ (1956), chociaż Marvin Miller, najlepiej zapamiętany jako Michael Anthony z telewizyjnego „Milionera“ (1955-60), był głosem robota. Potem Frankie pojawił się sporadycznie w filmach i w telewizji.