Andrea Crisanti

Andrea Crisanti (12 czerwca 1936 r., w Rzymie - 7 maja 2012 r.) był włoskim dekoratorem wnętrz i dyrektorem artystycznym. Crisanti studiował sztukę na Akademii Sztuk Pięknych w Rzymie. Jego kariera filmowa rozpoczęła się jako asystent dekoratora Mário Garbuglia przy pracy nad planem filmowym The Great War (1959) z Mario Monicellim. Jego niezależny debiut nastąpił wraz z Maciste in Hell (1962) Riccardo Fredy. W 1970 roku Crisanti poznał Francesco Rosiego, co okazało się kluczowe dla sukcesu jego kariery. Później pracował przy Cinema Paradiso (1988) i A Pure Formality (1994) Giuseppe Tornatore, który zdobył Nagrodę im. Davida di Donatello. Sycylia była jednym z jego ulubionych miejsc, a przy realizacji filmu The Council of Egypt (2002) Emidio Greca wspominał o pompie epoki burbońskiej z XVII wieku. Crisanti pracował nad Identification of a Woman (1982) Michelangela Antonioniego, Young Toscanini (1988) Franco Zeffirellego, The Stolen Children (1992) Gianni Amelio i Nostalghia (1983) Andreja Tarkowskiego. Nauczał sztuki na Rzymskim Centrum Eksperymentalnej Kinematografii od 1995 roku aż do swojej śmierci, i był prezesem Stowarzyszenia Projektantów Scenografii i Kostiumów (A.S.C.).

Informacje osobiste
Znany z działu
Sztuka
Data urodzenia
02.06.1936 - 07.05.2012 (75 lat)
Miejsce urodzenia
Rome, Lazio, Italy
Znany także jako
Sztuka - filmy
Garść dynamitu 1971 Garść dynamitu
Kierownictwo artystyczne
77%
Cinema Paradiso 1988 Cinema Paradiso
Scenografia
84%
Nostalgia 1983 Nostalgia
Scenografia
78%
Czysta Formalność 1994 Czysta Formalność
Scenografia
74%
Talcum Powder 1982 Talcum Powder
Scenografia
68%
Mine vaganti. O miłości i makaronach 2010 Mine vaganti. O miłości i makaronach
Scenografia
73%
Okna 2003 Okna
Kierownictwo artystyczne
70%