Andrea Crisanti
Andrea Crisanti (12 czerwca 1936 r., w Rzymie - 7 maja 2012 r.) był włoskim dekoratorem wnętrz i dyrektorem artystycznym. Crisanti studiował sztukę na Akademii Sztuk Pięknych w Rzymie. Jego kariera filmowa rozpoczęła się jako asystent dekoratora Mário Garbuglia przy pracy nad planem filmowym The Great War (1959) z Mario Monicellim. Jego niezależny debiut nastąpił wraz z Maciste in Hell (1962) Riccardo Fredy. W 1970 roku Crisanti poznał Francesco Rosiego, co okazało się kluczowe dla sukcesu jego kariery. Później pracował przy Cinema Paradiso (1988) i A Pure Formality (1994) Giuseppe Tornatore, który zdobył Nagrodę im. Davida di Donatello. Sycylia była jednym z jego ulubionych miejsc, a przy realizacji filmu The Council of Egypt (2002) Emidio Greca wspominał o pompie epoki burbońskiej z XVII wieku. Crisanti pracował nad Identification of a Woman (1982) Michelangela Antonioniego, Young Toscanini (1988) Franco Zeffirellego, The Stolen Children (1992) Gianni Amelio i Nostalghia (1983) Andreja Tarkowskiego. Nauczał sztuki na Rzymskim Centrum Eksperymentalnej Kinematografii od 1995 roku aż do swojej śmierci, i był prezesem Stowarzyszenia Projektantów Scenografii i Kostiumów (A.S.C.).
Informacje osobiste
- Znany z działu
- Sztuka
- Data urodzenia
- 02.06.1936 - 07.05.2012 (75 lat)
- Miejsce urodzenia
- Rome, Lazio, Italy
- Znany także jako
-
![]() |
1971 Garść dynamitu
Kierownictwo artystyczne
|
77% |
![]() |
1988 Cinema Paradiso
Scenografia
|
84% |
![]() |
1983 Nostalgia
Scenografia
|
78% |
![]() |
1994 Czysta Formalność
Scenografia
|
74% |
![]() |
1982 Talcum Powder
Scenografia
|
68% |
![]() |
2010 Mine vaganti. O miłości i makaronach
Scenografia
|
73% |
![]() |
2003 Okna
Kierownictwo artystyczne
|
70% |