Maria Michi

Maria Michi (14 maja 1921 - 7 kwietnia 1980) była włoską aktorką drugoplanową, która współpracowała z Roberto Rossellinim przy dwóch jego wczesnych arcydziełach neorealizmu: Rzym, otwarte miasto i Paisà. Michi pracowała najpierw jako maszynistka w kancelarii prawniczej, a następnie jako bileterka w Teatro Quattro Fontane w Rzymie. Została zauważona i otrzymała małe role w towarzystwie Sergia Tofano i Diany Torrieri podczas sezonu 1942-1943. Krytyk Irene Bignardi nazwała ją „kobietą bardzo blisko oporu i Partii Komunistycznej“. W 1948 roku pracowała z Christianem-Jaque w La Chartreuse de Parme. W wrześniu 1949 roku wyszła za mąż za księcia Augusta Torlonia i opuściła świat kina dla teatru, szczególnie współpracując z reżyserem Guido Salvinim. Małżeństwo zostało unieważnione w San Marino w 1956 roku. Wznowiła swoją karierę filmową w latach 60. i 70. XX wieku, gdy zagrała w 12 filmach, w tym Ostatnie Tango w Paryżu Bernardo Bertolucciego i Salon Kitty Tinto Brassa, jej ostatnim filmie.