Marie Windsor

Marie Windsor (właściwie Emily Marie Bertelsen; 11 grudnia 1919 - 10 grudnia 2000) była aktorką znana jako „Królowa filmów klasy B”, ponieważ pojawiła się w wielu filmach klasy B i noir. Po kilku latach pracy jako operator telefoniczny, aktorka teatralna i radiowa oraz aktorka epizodyczna w filmach, Windsor zaczęła grać główne role na dużym ekranie w 1947 roku. Jej pierwsza umowa filmowa z Warner Bros. z 1942 roku wynikła z tego, że napisała dowcipy i przesłała je Jackowi Bennymu. Windsor twierdziła, że żarty wysłała pod nazwiskiem M.E. Windsor „ponieważ bała się, że może być uprzedzony przeciwko scenarzyście kobiet”. Kiedy Benny w końcu spotkał się z Windsor, „był zdumiony jej urodą” i producent podpisał z nią umowę. Po pracy w Metro-Goldwyn-Mayer, gdzie studio „podpisało ją, obsadziło w dwóch małych rolach, a następnie szybko zapomniało”, podpisała siedmioletnią umowę z The Enterprise Studios w 1948 roku. Pierwsza zapadająca w pamięć rola aktorki miała miejsce w 1948 roku z Johnem Garfieldem w filmie Force of Evil, gdzie grała uwodziciela Ednę Tucker. Grała w licznych noirach z lat 50., w tym The Sniper, The Narrow Margin, City That Never Sleeps oraz w heistowskim filmie Stanleya Kubricka, The Killing, gdzie zagrała żonę intryganta Elishy Cooka Jr. Zajrzała również do science fiction w filmie Cat-Women of the Moon z 1953 roku. Windsor wystąpiła u boku Randolpha Scotta w filmie The Bounty Hunter (1954). Później Windsor przeniosła się na telewizję. W 1954 roku pojawiła się jako Belle Starr w premierowym odcinku Stories of the Century. W 1962 roku zagrała Annę Jesse, kobietę umierającą przy porodzie, w odcinku „The Wanted Man” z Lawman. Pojawiła się w programach takich jak Maverick, Bat Masterson, Perry Mason, Bourbon Street Beat, The Incredible Hulk, Rawhide, General Hospital, Salem's Lot (miniserial telewizyjny) i Zabójcze lato. Windsor pracowała systematycznie przez lata 60. i 70. i pozostała na ekranie raz lub dwa razy rocznie aż do lat 90., grając swoją ostatnią rolę w wieku 72 lat w 1991 roku. Windsor ma gwiazdę na 1549 N. Vine Street w sekcji Motion Pictures na Hollywood Walk of Fame. Została nominowana do wyboru wśród 500 gwiazd jako jedna z 50 największych amerykańskich legend ekranu, w ramach 100-lecia American Film Institute. W 1987 roku Windsor otrzymała Los Angeles Drama Critics Circle Award dla najlepszej aktorki za swoją pracę w The Bar Off Melrose. Otrzymała również nagrodę Ralph Morgan Award od Screen Actors Guild za swoją pracę w radzie dyrektorów organizacji.