Charles Manson

Charles Milles Manson (12 listopada 1934 - 19 listopada 2017) kierował kalifornijskim kultem Manson Family na przełomie lat 60. XX wieku. Niektórzy członkowie kultu popełnili serię dziewięciu morderstw na czterech miejscach w lipcu i sierpniu 1969 roku. W 1971 roku Manson został skazany za morderstwo pierwszego stopnia i spisek w celu popełnienia morderstwa na siedem osób, w tym aktorkę Sharon Tate. Prokuratura twierdziła, że chociaż Manson nigdy bezpośrednio nie wydał rozkazu zabójstw, jego ideologia stanowiła jawny akt spisku. Przed morderstwami Manson spędził więcej niż połowę swojego życia w zakładach karnych. Podczas gromadzenia swojego kultu Manson był piosenkarzem i autorem piosenek na marginesie przemysłu muzycznego Los Angeles, głównie za pośrednictwem przypadkowego skojarzenia z Dennisem Wilsonem z Beach Boys, który przedstawił Mansona producentowi Terry'emu Melcherowi. W 1968 roku Beach Boys nagrali piosenkę Mansona „Cease to Exist”, przemianowaną na „Never Learn Not to Love” jako stronę B singla, ale bez podania nazwiska Mansona. Następnie Manson próbował uzyskać kontrakt na nagranie przez Melchera, ale bez powodzenia. Manson często rozmawiał o The Beatles, w tym o ich albumie z 1968 roku. Według prokuratora hrabstwa Los Angeles Vincenta Bugliosiego, Manson czuł się kierowany swoją interpretacją tekstów The Beatles i przyjął termin „Helter Skelter”, aby opisać nadchodzącą apokaliptyczną rasową wojnę. Podczas jego procesu Bugliosi argumentował, że Manson zamierzał rozpocząć rasową wojnę, chociaż Manson i inni temu zaprzeczali. Współczesne wywiady i zeznania świadków procesu twierdziły, że morderstwa Tate-LaBianca były zbrodniami naśladującymi zamierzone do oczyszczenia przyjaciela Mansona Bobby'ego Beausoleila. Sam Manson zaprzeczył, że kiedykolwiek nakazał komuś zabić kogoś. Notoryczność Mansona jako symbolu szaleństwa, przemocy i makabry wpłynęła na kulturę masową. Nagrania piosenek napisanych i wykonanych przez Mansona były wydane komercyjnie, poczynając od Lie: The Love and Terror Cult (1970). Od jego uwięzienia niektórzy muzycy zcoverowali kilka jego piosenek. Chociaż początkowo skazany na karę śmierci w 1971 roku, jego wyrok został zamieniony na dożywocie z możliwością warunkowego zwolnienia po tym, jak Sąd Najwyższy Kalifornii unieważnił stanowy przepis o karze śmierci w 1972 roku. Odsiadywał swoje dożywocie w Kalifornijskim Więzieniu Stanowym w Corcoran i zmarł w wieku 83 lat pod koniec 2017 roku.