Irene Rich

Irene Rich (13 października 1891 - 22 kwietnia 1988) była amerykańską aktorką, która pracowała zarówno w filmach niemych, jak i dźwiękowych, a także w radio. Rich pracowała dla Willa Rogersa, który obsadził ją w ośmiu filmach, w tym Water Water Everywhere (1920), The Strange Boarder (1920), Jes' Call Me Jim (1920), Boys Will Be Boys (1921) i The Ropin' Fool (1921). Często grała kobiety z wyższych sfer społecznych, na przykład w adaptacji z 1925 roku Lady Windermere's Fan oraz w Queen of the Yukon (1940). W dwóch swoich ostatnich filmach zagrała żonę i matkę na dzikim zachodzie: Była matką postaci Gail Russell w Anioł i bandyta (1947) Johna Wayne'a; w kawalerii Johna Forda Fort Apache (1948) zagrała panią O'Rourke, żonę sierżanta O'Rourke'a (Ward Bond). W latach 30. Rich pracowała w radio. Od 1933 do 1944 roku prowadziła program antologii serialowych minidramatów Dear John (znany również jako The Irene Rich Show). Jej partnerem był aktor Gale Gordon (który później zagrał rolę szefa Lucille Ball jako „Pan Mooney“ w telewizji). Rich pojawiła się także w produkcjach scenicznych, w tym Seven Keys to Baldpate (1935) z George'em M. Cohanem, twórcą sztuki, a później w As the Girls Go w 1948 roku. Rich ma dwie gwiazdy na Hollywoodzkiej Alei Gwiazd, jedną za jej wkład w przemysł filmowy pod adresem 6225 Hollywood Boulevard i drugą za jej wkład w przemysł radiowy pod adresem 6150 Hollywood Boulevard.