Elgin Lessley

Elgin Lessley (również podpisany jako Lesly, Lessly i Leslie) (10 czerwca 1883 - 10 stycznia 1944) był amerykańskim kamerzystą z epoki filmów niemych - okresu produkcji filmowej, kiedy praktycznie wszystka praca nad efektami specjalnymi musiała być wykonana bezpośrednio w kamerze podczas nagrywania. Chociaż Lessley wcześniej pracował z Roscoe "Fatty" Arbuckle'em, a później z Harrym Langdonem, najbardziej znany jest z przełomowych efektów, jakie stworzył z Busterem Keatonem, który nazwał go "ludzkim metronomem" za jego zdolność do korbkowania zawsze w żądanej prędkości. Najbardziej uderzające efekty Lessleya były widoczne w filmach The Playhouse (1921) i Sherlock Jr. (1924). W The Playhouse, za pomocą specjalnego obiektywu z zamkniętą migawką i powtarzającego się cofania i ponownego korbkowania, Lessley pozwolił Keatonowi pojawić się jako aż dziewięć postaci jednocześnie, które współdziałały ze sobą. W Sherlock Jr. precyzyjne ustawienie kamery i aktora na różnych lokalizacjach stworzyło efekt mężczyzny uwięzionego w filmie, w którym jego lokalizacja nieustannie się zmienia, gdy próbuje nadążyć. Lessley odszedł z branży filmowej po nakręceniu The Cameraman z Busterem Keatonem w 1928 roku.