Fritz Leiber

Fritz Reuter Leiber starszy był amerykańskim aktorem. Na scenie odnosił sukcesy jako aktor szekspirowski, a także odniósł sukcesy w filmie. Był ojcem pisarki science fiction i fantasy Fritz Leiber Jr., który także przez pewien czas był aktorem. Leiber i jego żona spędzili wiele czasu podróżując z kompanią teatralną szekspirowską, znaną w latach 30. jako Fritz Leiber & Co. Leiber zadebiutował na ekranie w 1916 roku, grając Mercucia w wersji „Romea i Julii” w wykonaniu Francisa X. Bushmana. Z przejmującymi oczami i białymi włosami Leiber wydawał się być każdym calkiem kapłanem, profesorem, profesorem muzyki i fanatykiem religijnym, którego często proszono o grę w filmach. Jego wiele portretów z ery kina niemego obejmowało Cezara w filmie „Kleopatra” z Thedą Barą z 1917 roku i Salomona w ogromnym filmie z 1921 roku z Betty Blythe „Królowa Saby”. Odnosił sukcesy jako aktor charakterystyczny w filmach dźwiękowych, zazwyczaj w rolach historycznych. W filmie „Champagne Waltz” zagrał dyrygenta orkiestry; rola wymagała od niego grania muzyki klasycznej na skrzypcach i jazzu na klarnecie. Jednym z większych zadań Leibera z lat 40. i jego najbardziej znaczącą rolą muzyczną była rola Franza Liszta w nowej wersji „Upiora w operze” z Claude'em Rainsem (1943). Leiber pojawił się razem ze swoim synem Fritzem Leiberem Jr. w scenie weselnego uczty filmu „Camille” z Gretą Garbo (1936) oraz w filmie Warner Bros. „Wielki Garrick” (1937). Leiber pojawił się również ze swoim synem Fritzem Leiberem Jr. w „Dzwonniku z Notre Dame” (1939), ale Fritz Leiber Jr. nie został wymieniony jako aktor za swoją małą mówiącą rolę. Pod koniec kariery Leiber przez krótki czas występował u boku Charlesa Chaplina jako kapłan odwiedzający Monsieur Verdouxa w jego celi więziennej.