Heike Hanold-Lynch

Heike Hanold-Lynch opuściła dom rodzicielski w wieku 16 lat i sama sfinansowała sobie maturę. Pomimo poświęcenia się germanistyce i psychologii na Uniwersytecie Wolnym w Berlinie, szybko przerwała studia i wyjechała do Nowego Jorku. Tam uczęszczała do Neighborhood Playhouse School of Theatre od Sanfora Meisnera. Studiowała przez kilka lat z Philipem Seymourem Hoffmanem uczniem metody Tony'ego Greca. Na Columbia University w dziale filmowym pracowała z Leonore de Koven w reżyserii aktorów w filmie, grała w filmach studenckich, uczęszczała na dodatkowe lekcje aktorstwa i jako założycielka grupy teatralnej występowała na scenie, między innymi w sztukach Johna Patricka Shanleya Danny and the Deep Blue Sea jako Roberta i w Savage in Limbo w roli April White. Hanold-Lynch była zamężna z Jamesem E. Lynch, którego nazwisko zachowała po separacji. W 1994 roku wróciła do Berlina. Od 1999 do 2010 roku pracowała jako trenerka aktorska przygotowująca do różnych produkcji filmowych i telewizyjnych, poczynając od serialu St. Angela. Jako wykładowczyni opracowała i zaprezentowała w 2001 roku na Filmfest München warsztat na żywo „Kamera läuft!“, na którym trenowała młodych ludzi z publiczności przed kamerą. W 2009 roku postanowiła rozpocząć nowy artystyczny rozdział jako aktorka. Równolegle systematyzowała własne techniki pracy nad rolami i od 2010 roku pracuje jako wolna trenerka oraz wykładowczyni na międzynarodowych castings w iSFF (Instytut Sztuki Aktorskiej, Filmu i Telewizji w Berlinie). Stephen Daldry przekonał Hanold-Lynch podczas castingu do Czytelnika, aby kontynuowała swoją karierę aktorską, a scenarzysta David Hare napisał dla niej rolę w scenariuszu. To spotkanie spowodowało, że Hanold-Lynch zmieniła zawodowo kierunek. Od tego czasu grała role drugoplanowe w kolejnych dużych międzynarodowych produkcjach filmowych, m.in. u boku Liama Neesona w Tożsamości nieznanej, u boku Toma Hanksa w Atlasie chmur, ostatnio jako córka Tildy Swinton i siostra Adriena Brody'ego w Grand Hotelu Budapest Wes Andersona. Od 2009 roku udowadnia również swoją wszechstronność w niemieckich produkcjach kinowych i telewizyjnych. Franziska Augstein napisała w Süddeutsche Zeitung o jej postaci Else Weidt w Ślepej miłości Otto Weidta: „Ten film to wielkie kino (...) Wspaniała jest Heike Hanold-Lynch, która występuje jako zgorzkniała, zazdrosna i niezbyt atrakcyjna żona Weidta.“ Oprócz Edgara Selgea w roli tytułowej zagrała w filmie, który oparty jest na doświadczeniach Inge Deutschkron z okresu narodowego socjalizmu, niewyrażającej politycznych poglądów kobiety, która ukrywa wielką miłość męża przed nazistami. Obok innych projektów filmowych Friedemann Fromm obsadził ją w pierwszym sezonie nagrodzonego Nagrodą Telewizji Niemieckiej serialu Weissensee jako pracownicę Stasi Erika Bergner. Dla Andreasa Veiela była mentorką Gudrun Ensslin w filmie Wer wenn nicht wir oraz dla Marca-Andreasa Bocherta w roli sędzi Annie obok Christopha Bacha w Dyslexii. W 2014 roku pojawiła się między innymi w filmie Oskara Roehlera z lat 80. Śmierć hipisów, niech żyje punk. Heike Hanold-Lynch mieszka w Berlinie.