Hannibal Hannibal

Niewątpliwie najgorszy z filmów Anthony'ego Hopkinsa Hannibal. Kiedy wcześniej czytałem książki, które były lepsze niż trzecia. Mimo to uważam, że Hannibal robi najgorszą robotę w dostosowaniu materiału źródłowego. Wygląda całkiem dobrze i jest tu dość duża lista obsady (choć nie sądzę, że wielu z nich tutaj podaje występy definiujące ich karierę), Julianne Moore jest w porządku jako Clarice Starling (choć nie tak dobra jak Jodie Foster), a historia nie jest zła, ale jeśli mam być szczerze, zazwyczaj pomijam ten film, gdy wracam do mitologii Lectera.

Jako kontynuacja nie jest zła - ale jakoś jesteśmy trochę odzwyczajeni od zła pana Anthony'ego Hopkinsa jako „Hannibala Lectera”; a Julianne Moore nie ma takiej intensywności jak Jodie Foster w roli agentki FBI „Clarice”. Historia jest trochę zbyt wyreżyserowana: Milioner Gary Oldman („Verger”) próbuje wykorzystać „Clarice” do wyciągnięcia „Lectera” ze swojego tajemnego życia jako kuratora muzeum we Florencji z motywów zemsty. Kiedy dowiaduje się, gdzie się znajduje, ostrzega karabinierów, aby go obserwowali; jeden z nich bardzo pragnie nagrody, więc próbuje sam poradzić sobie z sytuacją... Hopkins wraca do USA tylko z jednym celem i rozpoczyna przebiegłą grę w szachy mózgowe. Wydaje się bardziej zbiorem krótkich opowiadań niż płynną narracją; wciąż jest mnóstwo okropieństw, ale bez subtelności - scenariusz nie jest w ogóle wyrafinowany; i chociaż jest dużo muzyki klasycznej, która próbuje naśladować nieco klasę filmu „Milczenie owiec” (1991), po prostu to nie działa. To wystarczający wysiłek, ale brakuje mu tego czegoś.