Zabierz mnie na Księżyc Fly Me to the Moon

Cole Davis jest dyrektorem startu na Cape Canaveral i jest odpowiedzialny za misję Apollo 11 na księżyc (i z powrotem!). Problem w tym, że z wojną w Wietnamie w pełni publiczność straciła zainteresowanie wyścigiem kosmicznym z ZSRR. Doradca prezydenta Moe wpada na pomysł zaproszenia specjalisty marketingu Kelly, aby ożywić zainteresowanie publiczności i Senatu projektem, zanim skończą się pieniądze i impet. Jest nachalna i zuchwała, a Cole jej nienawidzi! Jednak stopniowo zaczyna zdawać sobie sprawę, że jest naprawdę dobra w manipulacji i zdaje się zyskiwać sponsorów i senatorów dla ambicji panów Armstronga i Aldrina postawić stopę na Tranquility. Gdy zainteresowanie publiczności wzrasta, Moe uświadamia sobie, że ostatnią rzeczą, której potrzebują, jest klapa, więc Kelly mówi, żeby stworzyła księżyc i sprowadziła swojego ulubionego reżysera, Lance'a Vespertine, aby w zasadzie stworzyć własną, ziemską wersję lądowania, którą można pokazać publiczności, gdyby naprawdę doszło do najgorszego scenariusza. Z nią i Colem stając się coraz bliżej, a data startu teraz nieuchronna, wkrótce staje się jasne, że to nie jest tylko plan awaryjny - a to może w końcu stanowić nieugiętne Kelly moralne dylemat, którego nie można łatwo zrzucić. Co zrobić? To całkiem zabawne, Scarlett Johansson wyraźnie dobrze się bawi grając wiele postaci w swojej postaci, a jest tu przyjemny iskra z lepszym niż zwykle Tatumem, gdy historia drwi z polityki (głównie dzięki brawurowemu wysiłkowi Harrelsona) i reklamy, podczas gdy dowiadujemy się, że nie jest do końca taką kobietą, za jaką się wydaje. Czasem pisanie jest całkiem zabawne, a całość oferuje teoretykom spiskowym księżycowym (i niewierzącym Sowietom) doskonałą okazję na mokre sny. Jest tu mnóstwo fotografii rakiet i chociaż może być tylko dwadzieścia minut za długi, jest to jedno z lepszych i bardziej kreatywnych wysiłków Apple. Po prostu trzeba pokochać tego zadziornego czarnego kota na końcu!

Nie dla mnie. Film 'Fly Me to the Moon' okazał się dla mnie rozczarowaniem. Jedynym pozytywnym aspektem jest aktorka Scarlett Johansson, ale poza nią ten film mnie nie zainteresował. Partner Scarlett Johansson, Channing Tatum, wydawał mi się źle obsadzony, wizualnie nie wyglądał na postać z lat 60. Reszta obsady również mnie nie przekonała, a fabuła również mnie nie zainteresowała. Ogólnie uważam film za przeciętny i niczym oryginalnym.

„Fly Me to the Moon” jest tak generyczny i zdezynfekowany, że przypomina koc, zdezynfekowany telewizyjny sitcom zaprojektowany, aby przemawiał do mas w środkowej Ameryce. Reżyseria Grega Berlantiego ma swoje momenty, ale nawet chemia między głównymi bohaterami i kilka przebłysków kreatywności nie może uratować nadmiernie długiego, nudnego filmu.