Raid Serbuan Maut

O, dobrze, fabuła, dialogi i występy postaci są po prostu okropne. Poza tym, jeśli szukasz filmu akcji z tonami 'tanczących' walk, to jest film dla Ciebie.

Mimo wczesnego wpisu, _The Raid_ jest arguemtnacyjnie najbardziej rewolucyjnym filmem akcji minionego dziesięciolecia. A dziesięciolecie praktycznie się kończy. Iko Uwais jest jasnym talentem w zakresie tego rodzaju kaskaderskiej pracy, a z wyjątkiem nieco zbyt trzęsącej kamery na początku, naprawdę dostajesz dobry obraz na niego (i resztę obsady) robiących swoje rzeczy, lekcja, której większość współczesnych hollywoodzkich filmów akcji wyraźnie musi się na nowo nauczyć.

W centrum Dżakarty, kryminalna frakcja w zasadzie posiada blok mieszkalny, gdzie działa bezkarnie. „Tama” (Ray Sahetapy) jest szefem, który robi, co chce, i ma przy sobie małą armię, gdy policja przychodzi, aby go zamknąć. To ciężko uzbrojona jednostka SWAT, ale wkrótce okazuje się, że są w mniejszości i nieuzbrojeni, a ich szef rozpoczął tę niebezpieczną operację bez informowania swoich zwierzchników - więc nie będzie żadnych posiłków, a co gorsza, kilka rakiet wystrzelonych na miejsce z dobrze umieszczonego śmigłowca. Budynek jest przepełniony kamerami CCTV, więc ruchy policji są łatwo monitorowane, a dość szybko „Lt. Wahyu” (Pierre Gruno) zostaje zaledwie garstką osób, gdy próbują dotrzeć na siódme piętro. Na szczęście jednym z nich jest „Rama” (Iko Uwais), który nie jest leniwy, jeśli chodzi o sztuki walki i z pewną pomocą ze strony nieoczekiwanego źródła, linie frontu są wytyczone. Mroczny i obskurny budynek zapewnia dobry teren dla ich graficznie brutalnej aktywności i chociaż jest to zdecydowanie powtarzalne, zwłaszcza później, gdy wydaje się, że nigdy nie chce się skończyć, sama gimnastyczna atletyka jest imponująca. Jest to pojazd dla charyzmatycznego Uwaisa, aby pokazać, jak zwinny może być wobec karabinów maszynowych, pistoletów, maczet i lodówek i przynosi wiele. Historia przebiega przewidywalnie i czasami faktycznie cierpi na absurdalnym stopniu syndromu nieśmiertelności, z postaciami, które przeżywają najbardziej niemożliwe fizyczne obrażenia, aby nadal oddychać, nie mówiąc już o walce - ale to nie ma być rzeczywistość, to prezentacja sportowców, która ma mentalność gry wideo i rzadko zatrzymuje się na oddech.