Miecz w kamieniu The Sword in the Stone

Przyzwoita recenzja, raczej nie będę tego oglądać ponownie i nie mogę polecić. Minęło trochę czasu od kiedy to widziałem, teraz pamiętam dlaczego. Po prostu nie ma nic, do czego warto wrócić. Oczywiście cała magia jest zabawna, a przygody zwierząt są urocze, jak również miłe przypomnienie, jak dobrze mamy to jako ludzie, ale naprawdę czuję, że zrujnowaliśmy życie tej wiewiórki i jest mi z tego smutno. Rzeczywista historia z mieczem w kamieniu jest bardzo krótka, bo nie jest interesująca: to wszystkie przygody, jakie Arthur przeżywa w rozwoju królestwa, w ustanawianiu władzy nad (co by było) Anglią, a także jego przygody jako dorosły król (głównie jego rycerze), w tym wojny z sąsiadami. Podczas gdy analogia sportowców kontra intelektualiści w filmie jest interesująca, wydaje się polaryzująca, a przesłanie edukacji / wiedzy jest mieszaną informacją przez cały film. Przyszłe odniesienia do teraźniejszości (1963) tylko datują film i nie są aż tak zabawne, a publiczności mówią, że posiadanie wiedzy nie oznacza, że można jej używać. Następnie w trzecim akcie zaczynamy kontrowersję dotyczącą tego, że posiadanie wiedzy / umiejętności może poprawić lub pogorszyć rzeczy, i poza inspiracją dla Gwiezdnych Wojen, nie wiem, jaki był tego cel. Moją ulubioną częścią była ta, w której Archimedes mógł się śmiać: wydawało się, że naprawdę tego potrzebował.

Arthur, dość nieuprzejmie nazwany "Wart", jest stajennym chłopcem z wielkimi ambicjami. Chce być giermkiem odważnego i rycerskiego rycerza. Jednak te plany szybko się sypią, gdy ma przypadkowe spotkanie z "Merlinem" w lesie i wkrótce staje się projektem czarodzieja. Mądry, choć rozsypany stary człowiek zna prawdziwą tożsamość młodego mężczyzny i jest zdeterminowany, by go przygotować na to, co nadchodzi. To, co teraz nastąpi, nie jest tak bardzo legendą arturiańską, bardziej zbiorem zabawnych i kolorowych ucieczek, podczas których "Wart", jego szef "Sir Ector" i jego nauczyciel „Archimedes“ mają nieco nieporządnych i czasem przerażających przygód. Całkiem mi się to podobało. Jest to szybkie tempo i nie ukrywa swojego zamiaru zabawy, a nie edukacji! Mamy tu zbroje rycerskie, smoki, magiczne zmywarki i oczywiście „Madame Min“ oraz charakteryzacje są angażujące i psotne. Zostało napisane z myślą o lekkiej komedii, oszczędza na moralizowaniu, a ja uważałem to za radosną produkcję do oglądania przez osiemdziesiąt minut.