NYAD NYAD

Mówi się, że nigdy nie jest za późno, aby podążać za swoim marzeniem. Ale ile z nas, którzy się starzeją, naprawdę podejmuje wysiłek, by to osiągnąć? Z biegiem czasu możemy zacząć czuć, że życie nas przemija, unosi nasze możliwości spełnienia tych aspiracji i prowadzi do nieustającego rozczarowania, frustracji i depresji. Tak też było dla słynnej maratońskiej pływaczki Diany Nyad (Annette Bening), gdy wchodziła w swoje lata seniorów. Po tym, jak osiągnęła wiele jako pływaczka na otwartym morzu w młodości, później została komentatorką w ABC Sports, pełniąc rolę ekspertki w tej dziedzinie. Ale ta praca nie dawała jej takiej samej satysfakcji jak to, dla czego się urodziła, zadanie, które sprawiło, że czuła, jakby jej przeznaczenie zrobiło 30-letnią zawiłą trasę. To się jednak zmieniło, gdy postanowiła wrócić do wody i spróbować przepłynąć 103 mile z Hawany na Kubę do Key West, FL, długo wyczekane marzenie, które próbowała, ale nie udało jej się, gdy miała 28 lat. Jednak w wieku 60 lat uwierzyła, że nadal może to zrobić, i ruszyła w podróż, aby to ukończyć, dążenie, które wszyscy uważali za nierealne i niemożliwe w jej wieku. Jako zdecydowana, nigdy-nie-poddająca się siła, Nyad posuwała się do przodu z jej najlepszą przyjaciółką Bonnie (Jodie Foster), która pełniła rolę jej często zniechęconego trenera. Reżyserzy Jimmy Chin i Elizabeth Chai Vasarhelyi ożywiają tę opartą na faktach historię w tym angażującym biograficznym filmie, opisując odyseję Nyad i przy tym nigdy nie unikając zobrazowania słynnej pływaczki ze wszystkich stron, jako bohaterki, zdeterminowanego wzoru do naśladowania i jako odpychającego, upartego bólu w tyłku. Sposób opowiadania historii jest przyzwoicie dość schematyczny i trochę zbyt długi, ale ogólna realizacja obrazu zapewnia autentyczne przedstawienie wyczerpującej próby, jakiej poddani byli Nyad i jej załoga, wszystko skutecznie ożywione gwiazdorskim występem Benning i Foster w ich odpowiednich rolach. Film przedstawia także dzieciństwo Nyad, ilustrując, jak utwardziła swoje całe życie postanowienie sukcesu i odmówiła grania roli ofiary, gdy sprawy się skomplikowały. Miło jest również zobaczyć wydanie, które nie boi się przedstawić historii starszej kobiety, często pomijanej grupy demograficznej we współczesnym kinie o postaci, która może mieć coś wartościowego do powiedzenia. „Nyad” prawdopodobnie nie kwalifikuje się jako epickie filmowanie, ale z pewnością wykorzystuje wszystko, co ma do dyspozycji, prezentując widzom zabawny i inspirujący seans, zwłaszcza dla tych, którzy czują się odrzuceni i pogodzeni z własnymi okolicznościami, ale wciąż mają w sobie płonące pragnienie doskonałości.

NYAD jest zakotwiczony potężnymi występami, z Annette Bening i Jodie Foster dostarczającymi godnych nagród kreacji w filmie, który czerpie inspirację z 53-godzinnej pływalni po otwartym morzu Diany Nyad w wieku 64 lat. Na podstawie książki Nyad ta adaptacja rozwija się serdeczny, autentyczny dialog, który wciąga widza w emocjonalną podróż protagonisty do niezwykłego sukcesu. Jednak film wpada w typowe pułapki biograficznych filmów, omijając rzeczywiste kontrowersje, takie jak niepotwierdzony charakter pływania - istotne pominięcie, które nie pomaga wiarygodności nadzwyczajnego wyczynu. Ponadto film ulega również formalnym ograniczeniom filmów Oscar-bait, brak kreatywności i ostatecznie staje się powtarzalny. Pomimo swoich wad pozostaje fascynującym seansie, napędzanym wybitnymi występami i inspirującą historią w jego centrum.

Moim zdaniem ten film był przyzwoity, ale nie coś, co chciałbym obejrzeć ponownie ze względu na jego długi czas trwania. Fabuła skupia się wokół starszej osoby, która stara się osiągnąć swoje marzenie zostania pływakiem, co jest znaczącym osiągnięciem osobistym biorąc pod uwagę wyzwania, z którymi się boryka w rozległym oceanie. Pomimo tego, że koncept starszego pływaka pokonującego przeszkody jest godny uznania, brak dramatycznych wydarzeń sprawił, że byłem nieco zdezorientowany. Film wydawał się pozbawiony tych intensywnych, wciągających momentów, które zazwyczaj napędzają narrację do przodu. Chociaż postacie poruszyły pewne kwestie po drodze, ogólne tempo sprawiło, że film wydawał się nieco bezbarwny i monotonny. Niemniej jednak chęć zobaczenia, czy protagonistka osiągnie swój cel, sprawiła, że byłem zaangażowany do samego końca. Chociaż obejrzałem go raz, nie widzę siebie sięgającego po ten film ponownie w najbliższym czasie, ponieważ nie pozostawił we mnie trwałego wrażenia.