Planeta Małp Planet of the Apes

Jestem poszukiwaczem. Ale moje marzenia nie są takie jak twoje. Nie mogę przestać myśleć, że gdzieś we wszechświecie musi być coś lepszego niż człowiek. Musi.

Film science fiction o przełomowym podejściu (w zbyt wielu sposobach, aby tu wszystko wymienić), wystarczy powiedzieć, że wszystko, co przyszło po nim, zawdzięcza filmowi dług tak duży jak Kubrick's 2001, także zrobiony w '68. Każdy, kto cieszył się z niedawnej trylogii rebootu, powinien znaleźć ten film.

Scenarzyści przekształcili niezbyt dobry powieść w alegorię o rasie i religii. Film przyjmuje także jądrowe stanowisko, które ma wpływ na jego zakończenie. Charlton Heston gra Taylora, astronautę, członka załogi czteroosobowej długoterminowej misji kosmicznej. Wylądowali na tym, co wygląda na opuszczoną planetę. Wkrótce napotykają niektórych myśliwych/zbieraczy ludzi, którzy nie mówią. Następnie natykają się na małpy na koniach, które mówią po angielsku. Małpy traktują ludzi jak zwierzęta. Taylor zostaje zraniony przez małpy i początkowo nie może mówić. Samica małpy, która jest zoologiem, jest zszokowana, gdy Taylor zaczyna mówić. Inne małpy widzą w nim zagrożenie. Taylor, który potrafi mówić i myśleć, jest przeciwko temu, czego nauczyły się małpy. Odpowiedź leży w strefie zakazanej, co stało się z ludźmi. Film porusza kwestie związane z relacjami rasowymi, traktowaniem zwierząt i przestrzeganiem świętych tekstów. To mocny film znany ze zaskakującego zakończenia.

Po obejrzeniu wszystkich trzech filmów z nowej serii, przystąpiłem do oglądania oryginalnej serii spodziewając się czegoś dość podobnego. Ku mojemu miłemu zaskoczeniu, to zupełnie inna historia. To fascynująca dynamika, która jest ustawiona w tej wersji, którą w rzeczywistości wolę w porównaniu z filmami z lat 2010 - jak zabawne są same w sobie. Jest ładnie tempowana i ma dobrą kinematografię.