Pan i Władca: Na Krańcu Świata Master and Commander: The Far Side of the World

Dla Anglii, dla domu i dla nagrody! Kapitan i dowódca: Dalekie strony świata jest reżyserowany przez Petera Weira, w rolach głównych występują Russell Crowe jako Jack Aubrey i Paul Bettany jako Stephen Maturin. Jest zmontowany z różnych powieści z serii Aubrey-Maturin autorstwa Patricka O'Briana. Film rozgrywa się w 1805 roku, podczas wojen napoleońskich, a kapitan Jack Aubrey oraz załoga brytyjskiej fregaty HMS Surprise mają za zadanie przechwycić, zniszczyć lub zdobyć jako nagrodę francuską kaperkę Acheron. Ale Acheron (Fantom, jak ją nazwała załoga Surprise) nie jest zwykłym statkiem, a jej kapitan jest inteligentny. Więc Lucky Jack ma sporo pracy; nie tylko w pościgu za Acheronem, ale także w harmonizowaniu załogi pod swoim dowództwem. Zwłaszcza jego lojalny i zaufany przyjaciel Stephen.

To jest ekscytująca opowieść morska z doskonałą kamerą, ale także ukazująca przyjaźń i relacje na pokładzie brytyjskiego okrętu wojennego. Czasami zdarza się, że ten film podobał mi się bardziej niż książka, na której był oparty. O'Brian napisał wiele wspaniałych opowieści morskich, ale ta mnie zdezorientowała. Miałem wrażenie, że muszę sprawdzić, czy strony są w odpowiedniej kolejności. Historia wydaje się uproszczona w tej adaptacji. (Niektórzy mogą powiedzieć, że to nie jest dobra rzecz!) Pierwsze kilka minut filmu przenosi widza po statku, i miałem wrażenie, że to realistyczne odzwierciedlenie tego, jak było na nim żeglować. Skrzypienie i inne zawsze obecne dźwięki, ciasne przestrzenie przydzielone załodze, wszystko to pomogło mi poczuć, że wiem, jak to wyglądało bardziej niż tylko czytanie o tym. Na pokładzie statku jest wiele postaci, więc z konieczności niektóre z nich nigdy się naprawdę nie rozwinęły, ale nawet spojrzenia, jakie od nich tu i ówdzie dostajemy, ilustrują, że są ludźmi, a nie stereotypami. Później w filmie pojawiło się kilka dość nieprawdopodobnych zwrotów akcji, ale do tego czasu byłem wciągnięty w historię i byłem tam razem z załogą, więc im wybaczyłem. Mistrza i dowódcę obejrzałem już dwa razy i nie miałbym nic przeciwko zobaczeniu go jeszcze raz.

Podobało mi się 'Master and Commander: The Far Side of the World'. Wczesne sceny są zaskakująco podobne (biorąc pod uwagę zbliżone daty premiery) do innego filmu z 2003 roku, 'Piraci z Karaibów: Klątwa Czarnej Perły', gdzie ukryty statek wypatrzony jest w mglistych warunkach, a potem ktoś dostrzega nieoczekiwane strzały armatnie i mówi innym, aby się schowali... są nawet główne postacie o imionach Jack (lider!) i Will! Pomimo tych zabawnych (dla mnie, jako fana POTC, mojego ulubionego filmu) związków, film idzie własną drogą i muszę powiedzieć, że wychodzi z tego bardzo dobrze. Stała (doskonale sfilmowana) akcja jest dużym plusem, podobnie jak występy Russella Crowe'a i Paula Bettany'ego. Mogłoby być więcej charakteryzacji postaci stojących za Crowem i Bettany'm, bo nie przejmowałem się nimi zbytnio, choć obsada drugoplanowa była całkiem solidna.

To, co masz tutaj, to Crowe wciąż myśli, że jest największym aktorem, jaki kiedykolwiek żył. To wszystko odbiera zabawę z filmu, który miał potencjał być epicką opowieścią o wysokich morzach, tak jak Kapitan Krew. Peter Weir pozwala Crowe'owi oszaleć i niemal możesz poczuć ego, które wydobywa się z każdej sceny, aż tak bardzo, że nie pozwala Paulowi Bettanymu zabłysnąć, a jest dobrym aktorem samym w sobie, podobnie jak James D'Arcy i znowu Crowe wydaje się chcieć skupić całą chwałę aktorską tam też. Szczerze mówiąc, trudno usiąść i patrzeć, jak ktoś próbuje przewyższyć każdego w każdej scenie, zwłaszcza kiedy są to aktorzy, którzy mogliby się postawić Crowe'owi... jeśli Crowe pozwoliłby, żeby tak się stało. Więc możesz tylko patrzeć na ego i to staje się nudne. Szkoda, że scenariusz i reżyseria były tam, to mógł być świetny film, gdybyśmy nie widzieli tylko świecącego ego.