Zabójcza gra Role Play

Role Play spełnia oczekiwania, zarówno dobre, jak i złe. Podczas gdy główne występy, zwłaszcza Kaley Cuoco, tchną życie w postacie, większość obsady drugoplanowej pada ofiarą nieszczególnych dialogów. Narracja, choć schematyczna i przewidywalna, utrzymuje dość żywotne tempo, zapewniając utrzymanie zainteresowania. Chociaż pojawiają się pewne problemy, są one częściowo rekompensowane zaangażowaniem filmowca w dostarczenie lekkiego, zabawnego, rozrywkowego filmu, który ma na celu zapewnienie rodzinom dobrej zabawy bez zbytniego powagi.

Kto pamięta „Klub zabójców“ Henry'ego Gouldinga (2023)? Jeśli dodasz do tego powtarzalne elementy z „Pan i Pani Smith” (2005), to dostaniesz coś w rodzaju tego nieciekawego thrillera. „Emma” (Kaley Cuoco) jest zamężna za „Davida” (David Oyelowo), ale ma sekret. Jest częścią międzynarodowej organizacji, która dostaje pieniądze za zabijanie ludzi. Chce opuścić tę organizację, więc ogłasza się sezon otwarty. Tymczasem ona i jej mąż postanawiają świętować rocznicę poprzez spotkanie w hotelowym barze i udawanie, że się nigdy wcześniej nie spotkali - okazja do tradycyjnego zalotu i kilku wódek martini. Na scenę wchodzi ratujący sytuację Bill Nighy jako pozornie samotny stary jegomość sam w hotelu, który próbuje poderwać ją. Oczywiście, nie jest do końca tym, za kogo się podaje, i zaczyna się nieco komiczna sytuacja. Niestety, potem to wszystko sprowadza się do standardowej przygody kotka i myszki z wieloma scenami z ognia do wody, które stopniowo wciągają jej nieświadomego męża, ich dzieci oraz oczywiście trochę rodzinnych bagaży z przeszłości, dzięki Connie Nielsen. Jak zawsze, groźni złoczyńcy nie umieliby się wydostać z papierowego worka, a jej umiejętności ninja stają się rzeczą z „Kung Fu” - tylko bez żadnego poczucia tajemnicy czy subtelności. Aktorstwo jest sztywne, a dialog musiał powstać po kilku kolejnych martini, zanim sięgnął po książkę o scenariuszach filmowych. Zastanawiam się, ile jeszcze zabójców czai się na przedmieściach małych amerykańskich miast! Wypełnia ekran telewizora podczas prasowania, może - z pewnością nie wymaga pełnej koncentracji!

Role Play to raczej mdła sprawa, która nie potrafi wykorzystać swojego potencjału komediowego. W scenariuszu jest wiele miejsca na komedię, ale nie dostajemy śmiechu. Zamiast tego, otrzymujemy film akcji z ekspozycją, z historią niechętnego zabójcy, która jest zbyt znajoma. Ogólnie działa jako prosty film akcji, ale nie jest szczególnie oryginalny ani zabawny.