Ukryty wymiar Event Horizon

W roku 2040 statek kosmiczny o nazwie Event Horizon został wysłany w podróż między gwiazdami z eksperymentalnym napędem grawitacyjnym, który miał umożliwić podróżowanie szybciej niż światło. Jednak w swojej dziewiczej podróży zniknął. Siedem lat później wrócił, orbitując wokół Neptuna, i zostaje wysłana ekipa ratunkowa do zbadania, wraz z naukowcem odpowiedzialnym za stworzenie statku. Ekipa ratunkowa Lewis i Clark to grupa robotników z klas pracujących, pod wodzą kapitana Millera (Laurence Fishburne), z dr. Williamem Weirem (Sam Neill) dla jego ekspertyzy. Kiedy docierają do Event Horizon, znajdują załogę od dawna zmarłą. 'Ten statek to grobowiec,' ocenia kapitan Miller w jednym punkcie. Ekipa ratunkowa zaczyna zdawać sobie sprawę, że statek przeszedł przez czarną dziurę stworzoną przez napęd grawitacyjny, ale nie wrócił sam. Statek z dawno zmarłą załogą pokazuje oznaki życia. Ekipa ratunkowa zaczyna mieć przerażające wizje. Napęd grawitacyjny zaczyna się obracać samoczynnie...

Nie wiesz nic. Piekło to tylko słowo. Rzeczywistość jest o wiele, wiele gorsza. Event Horizon jest reżyserowany przez Paula W.S. Andersona i napisany przez Philipa Eisnera. Występują w nim Sam Neil, Laurence Fishburne, Joely Richardson, Kathleen Quinlan, Richard T. Jones, Sean Pertwee, Jason Isaacs i Jack Noseworthy. Muzykę skomponował Michael Kamen, a zdjęcia orbitowe i kinematografię wykonał Adrian Biddle.

Fantastyczny „horror w kosmosie” thriller prowadzony przez doskonałą obsadę aktorską (Laurence Fishburne, Sam Neil, Kathy Quinlann). Czy naprawdę chcemy wiedzieć, co można znaleźć na krawędzi (horyzont zdarzeń) czarnej dziury?

To już trzeci raz, gdy to widzę i moje zdanie praktycznie pozostało takie samo. Kilka interesujących pomysłów, ale wykonanie nie było zbyt dobre, chociaż wydaje się, że to jest styl reżyserii Paula W.S. Andersona. Efekty wizualne czasem są niepewne (szczególnie CGI), ale aktorstwo było w porządku i nie mogę powiedzieć, że kiedykolwiek byłem znudzony lub zdezorientowany tym, co oglądałem. **3,25/5**

Chociaż ta fabuła była już kilkakrotnie przetarta przez młyn, przez lata wciąż mi się podobała. Grupa badaczy astronautów wyrusza, aby dowiedzieć się, co stało się z eponimicznym statkiem kosmicznym, który zniknął już dawno, ale teraz powrócił! "Miller" (Laurence Fishburne) prowadzi zespół, w skład którego wchodzi również "Weir" (Sam Neill), który pierwotnie zaprojektował tajemniczą jednostkę. Na pokładzie wszystko wydaje się być w porządku, dopóki rzeczy nie zaczną przerażająco wymykać się spod kontroli dla tej załogi, gdy odkrywają, dosłownie, szczątki poprzednich mieszkańców unoszące się wokół. Dość szybko znajdują się twarzą w twarz z nieokreślonym wrogiem nieznaną potęgą, która może wywodzić się z innej epoki, z pewnością jednak pochodzi z innego miejsca. Teraz mamy do czynienia z kreatywnie rozrywkowym połączeniem sci-fi i lekkiej grozy, z kilkoma dobrymi efektami wizualnymi (szczególnie oświetlenie), które uzupełniają, a nie przytłaczają, historię. Gra aktorska - nawet od zwykle sztywnego Neilla (i jego przerażających oczu) - sprawia, że przedstawienie jest dobrze zaprezentowane i ekscytujące, oferując nam zagrożenie, niezły dialog i autentyczne poczucie zagrożenia, gdy zbliżamy się do dość niepewnego finału. O wiele lepsze, niż się spodziewałem.

„Event Horizon“ to jeden z tych filmów, które wciągają cię swoją niesamowitą atmosferą i trzymają w napięciu swoją intrygującą fabułą. To sci-fi horror, który nie ogranicza się tylko do eksploracji kosmosu, ale zagłębia się w ciemniejsze, bardziej psychologiczne obszary. Wizualizacje są przerażające, napięcie buduje się stopniowo, a ogólny design statku dodaje tak wiele do niepokojącej atmosfery. Od początku do końca film trzyma cię w napięciu, a tempo sprawia, że nigdy się nie nudzisz.