Godzilla i Kong: Nowe imperium Godzilla x Kong: The New Empire

Godzilla x Kong: Nowa Imperium to „więcej” wersja poprzedniej części. Więcej Pustej Ziemi, więcej Tytanów, więcej wspaniałych olbrzymich walk wypełnionych fantastycznymi efektami wizualnymi... i o wiele więcej nonsensów również. Poprzez otwarcie absurdalnej narracji Adam Wingard wykorzystuje urok i chemię swojej obsady, aby skupił reflektor filmu na tytanicznych protagonistach, Godzilli i Kongu, oferując dwie godziny czystej, niezepsutej rozrywki. Nie przekona to najbardziej sceptycznych, ale z pewnością umocni bezwstydna pasję fanów MonsterVerse.

To jest dobry film o gatunku science fiction, sceny są bardzo żywe i posiadają naprawdę wysokiej jakości klatki, które trafiają do widzów. Byłem bardzo pod wrażeniem scenariusza i zamierzam obejrzeć ten film jeszcze raz.

Musiał zdobyć przynajmniej trzy gwiazdki, ponieważ w nim gra Dan Stevens (i jego przenikliwe oczy). W przeciwnym razie to całkowicie pochodna i przewidywalna próba, która nie pozostawia zupełnie niczego naszej wyobraźni. Od ostatniego starcia (2021) doszło do zmiany, z "Kongiem" panującym głęboko w "Pustce Ziemi"; "Godzillą" zwinietą we śnie w Koloseum oraz "Ileną" (Rebecca Hall) i kłopotliwym "Jią" (Kaylee Hottle) pilnującymi rzeczy dla "Monarcha" i ludzkości. "Kong" ma bolący ząb, więc zwraca się do ludzi o pomoc. Na szczęście "Trapper" (wyżej wspomniany DS) jest doświadczony w stomatologii na dużą skalę, ale gdy małpa wychodzi na wierzch, zaczynają dzwonić alarmowe dzwonki. "Godzilla" zaczyna ponownie siać spustoszenie, a nieodkryty wir w zaświatach wymaga śledztwa od "Konga" i jego ludzkich kolegów. Z "Bernim" (Brian Tyree Henry) z powrotem w ekipie, wszyscy ruszają odkryć, że nowe zagrożenie pojawiło się, zniszczyło ich obserwacyjną stację i teraz organizuje bitwę królewską z prawie każdym Tytanem pozostającym na Ziemi - na górze lub na dole. Adam Winyard robi niemal wszystko w tym filmie, co widać w całkowitym braku obiektywności przy ocenianiu tej trzeciej klasy przygody, banalnym pisaniu i równie pozbawionym blasku aktorstwie. Jest to oczywiste, dlaczego "Godzilla" - który nie występuje tak bardzo w tym - zbiera energię, a kiedy w końcu do nich dochodzimy, sceny walki są powtarzalne i zbyt ściśle choreografowane. Skala jest tu i tam. Czasami "Kong" wydaje się wielkości domu, innym razem jest bardziej jak mysz. Efekty wizualne są dobrze wykorzystane, ale Hall po prostu rozczarowuje, Henry mówi za dużo, a żartobliwa postawa Stevensa w ogóle nie trafia w sedno. Wiem, że trudno jest ciągle wychodzić z nowymi pomysłami na ten gatunek, a dla aktorów musi być trudno stale angażować się jedynie z ekranem zielonym, ale fabuła jest cienka, a film przypomina ci o wszystkim od "Parku Jurajskiego" po odcinki "Stargate". Potrzebuje jednak duży ekran. W telewizji będzie jeszcze łatwiej zapomniany - ale podobał mi się ćma.

Całkowicie nic! 'Godzilla × Kong: The New Empire' to moim zdaniem nie jest dobry film. Podobnie jak jego poprzednik, to poprawa względem tamtego wejścia z 2021 roku. Jest to praktycznie film o Kongu, Godzilla często znika na dłuższe okresy. Na ekranie jest mniej ludzi, co jest dobre, ale to, co jest dodane z Kongiem, jest dla mnie po prostu nudne. Cały film wydaje się jakby 'Avatar' i reboots 'Planety Małp' miały dziecko, co nie jest pozytywne. Najlepsza scena to ta z dwoma tytułowymi postaciami w Gizie, ich sceny w Hollow Earth są również dobre, ale ich przeciwnicy są niewiarygodnie słabi.

Jestem fanem filmów o gigantycznych potworach i świetnie się bawiłem oglądając ten film, ale ten film cierpi na ten samy problem co jego poprzednik, brakuje poczucia skali dla potworów. Kiedy potwory wielkości budynków biegają i skaczą jak superbohaterowie, zabija to całą wiarygodność. Mimo to jest to nadal przyjemne do oglądania, jeśli tylko wyłączysz mózg.

Godzilla x Kong to produkcja napędzana eksponatami, owinięta w graficzne przysmaki, w próbie uczynienia ogólnie nijakiego projektu, marginalnie apetycznego dla końcowego konsumenta. Aspekt wizualny tego potwornego filmu akcji jest dobrze zrobiony. W rzeczywistości jest nieskazitelny i podczas gdy może to wywoływać "ooohs i ahhhs" na dużym ekranie, istnieje o wiele więcej w każdym filmie niż tylko wizualizacje. W przeciwieństwie do Godzilla minus One, to hollywoodzkie przedsięwzięcie nie potrafi dostarczyć nic poza powierzchownością. Jego historia, posypana zwykłym woke bzdurami, jest schematyczna, mało pomysłowa i szczerze mówiąc, trochę leniwa. Wynikiem jest film, którego wyrafinowana ekspozycja trzyma cię przez jakiś czas, ale równie szybko jej efekt znika. Trochę ponad połowę, zacząłem być całkowicie znudzony i rozproszony. Podsumowując, Godzilla x Kong to prostolinijny film akcji o potworach napędzany ekspozycją pełną efektów specjalnych. Na dużym ekranie jest to wizualnie imponujące, ale ostatecznie dość puste doświadczenie.

Dostajesz to, czego się spodziewasz. To stary koncept z kilkoma zwrotami akcji w fabule. W tym filmie nie ma niczego, co wyrwałoby Cię z butów, ponieważ wszystko już widziałeś setki razy wcześniej. Sądzę, że możesz to tolerować z grupą przyjaciół przy piwie na domowej imprezie, i to wszystko. Nic specjalnego, aby warto było to zobaczyć w kinach. Na końcu, film również nie udaje, że jest arcydziełem, więc można mu wybaczyć za jego szczerość.

Do Godzilla x Kong dostałem się dopiero za drugim podejściem. Pierwsze 25 minut tego filmu są kompletnie nudne. Nie mam problemu z ludzką dramą w filmach, jeśli jest wykonana dobrze albo przynajmniej wciągająco. Monarch był wciągający. Dla głównych postaci ludzkich tu to nigdy nie było wciągające poza samym końcem.

Błąd, jaki popełniłem, to obejrzenie najpierw Godzilli Minus One. Nie wiem, czy strajk scenarzystów zakłócił Godzillę X Konga, ale historia wydaje się pochodzić prosto z książki "Jak napisać scenariusz hollywoodzki." Muzyka przypomina dokument o afrykańskich wielkich małpach. Wstępna narracja jest zbędna. Postacie to typowe hollywoodzkie stereotypy widziane w setkach filmów. Jeśli chodzi o efekty specjalne, nie ma się do czego przyczepić; to one ratują film.

Nie rewelacyjne, ale ostatecznie satysfakcjonujące, choć bezmyślne, sci-fi akcji i dodatek do Monsterverse. Nigdy nie nudziłem się, więc ma przewagę nad poprzednim filmem, Godzilla kontra Kong, i ograniczono liczbę aktorów ludzkich do minimum, skupiając się tylko na czterech postaciach. Efekty wizualne były wystarczająco dobre, a podobała mi się kontynuacja charakteryzacji dana Kongowi i w pewnym stopniu Godzilla. W końcu to czas, który można przyjemnie spędzić i nie zostaje za długo, pokazując, że te filmy mogą trwać poniżej dwóch godzin. **3,25/5**

To jest najsłabszy film z serii filmów "Monsterverse" do tej pory. CGI jest całkowicie karykaturalne i niemal niemożliwym jest zainteresowanie się tym, co się dzieje. Nic nie wygląda realistycznie i jestem pewien, że twórcy tych filmów porzucili próby stworzenia efektów foto realistycznych. Albo może to jest celowy wybór, ponieważ widzowie preferują, aby to było nierealistyczne. Być może CGI przekształciło się w coś własnego i realizm nie jest już wymagany. To prawdopodobnie przypadek i jak smutna ewolucja to jest. Ostateczna bitwa w Rio jest tak chaotyczna, że nawet gdy budynki są niszczone przez walkę potworów, nic z tego nie ma wagi, ani strukturalnie, ani skutkowo. Skala potworów na powierzchni jest zmniejszona przez brak czegokolwiek do oceny ich wielkości, gdy są w "Hollow Earth". To jest bardzo podobne do starego filmu **Godzilla vs. Megalon** z 1973 roku. Godzilla i Jet Jaguar walczą z Giganem i Megalonem i cała walka odbywa się na otwartym polu. Wielkość kaiju jest całkowicie utracona przez to, że walka ma miejsce w takim otoczeniu. Hollow Earth promuje te same problemy z skalą. To również błąd, że te ogromne bestie poruszają się z taką zwinnością, jaką posiadają w tym filmie. Koncept Hollow Earth jest słaby i wydaje się, że jest to sposób na umożliwienie Kongowi nadal być królem czegoś, skoro Godzilla jest dominującym Tytanem na planecie. Ludzie w tym filmie są znowu jednorazowi i jest to jeszcze bardziej oczywiste, porównując ten film z o wiele lepszym **Godzilla Minus One**, nie wspominając o stawkach podniesionych w **Shin Godzilla**. Brak dialogu, czy to ze względu na ważnego członka obsady będącego głuchym, czy też ze względu na wiele potworów warczących i chrząkających, prawdopodobnie pozwala filmom z Monsterverse sprzedawać się dobrze na arenie międzynarodowej. Konieczność dubbingu i napisów jest znacznie zmniejszona. _"Czyli nie muszę czytać!?! Niesamowite!!!"_ Naprawdę boli mnie, że muszę napisać prawie całkowicie negatywną recenzję. Jako odniesienie, posiadam WSZYSTKIE filmy Godzilli na nośnikach fizycznych i uważam to za moją ulubioną serię filmową. Wiele z nich to głupie B-filmy i niektóre mi nawet nie przypadają do gustu, ale żaden z nich nie wydaje się tak formułowy ani tak odstawiony jak **Godzilla X Kong**.

Monsterverse zmierza w zabawnym kierunku ze swoimi 'Tytanami', bardziej znanymi jako Godzilla i Kong. Jednakże, podczas gdy akcja i widowiska wciąż imponują, ludzki element tych filmów w tej najnowszej odsłonie znacznie spadł. Mam nadzieję, że świetna budowa postaci widoczna w serii Monarch może nadrobić zaległości w filmach. Postacie ludzkie w tym filmie wydają się niewystarczająco rozwinięte i w pewnym stopniu zepchnięte na boczny tor, co osłabia ogólną narrację. Pomimo tych niedociągnięć, Godzilla x Kong: Nowe Imperium to film pełen akcji i zabawy, który stanowi ciekawe uzupełnienie podgatunku Kaiju. Wprowadzenie nowych Tytanów, Skara i Shimo, zapewnia świeżą i ekscytującą rywalizację dla naszych ikonicznych bohaterów. Ich dynamiczne interakcje i epickie bitwy są ekscytujące do oglądania.

To jest całkiem dobry ogromny potworny fest. Fakt, że dobrze znana, całkowicie bezużyteczna, skrajnie lewicowa zgniła strona dała mu zgnile ocenę, z wynikiem widzów 91(!) procent, było oczywiście wskazaniem, że będzie to zabawny film.

Nie jestem pewien, czy ludzie zdają sobie sprawę, co tak naprawdę oglądają. Popraw mnie, jeśli się mylę, ale czy Godzilla i Kong nie powinni raczej być potworami niszczącymi miasta i niezwracającymi uwagi na ludzkość?

Godzilla x Kong: Nowe Imperium prezentuje rodzaj zagrożenia dla ludzkości, który sprawia, że te filmy są tak fantastyczne. Zagrożenie w tym przypadku, przynajmniej częściowo, dotyczy Skar Kinga i jego desperackiej próby podbicia powierzchni Ziemi. Poprowadził swoje plemię do wojny przeciwko Godzilli już raz, dowiadujemy się, ale zostali pokonani i teraz Skar King podejmuje kolejną próbę dotarcia na powierzchnię. Sposób, w jaki wszystkie części tej historii stopniowo są ujawniane kawałkami w miarę jak film się rozwija, pozostawia sporą dawkę tajemnicy i intrygi, nad którą możemy się zastanawiać i delektować. Gorzko-słodka, a zarazem rozgrzewająca serce istota całego filmu dotyczy pomysłu, że Jia i Kong są ostatnimi z ich plemion, co jest dobrze rozwinięte i wszystko działa niesamowicie dobrze jak reszta, aby stworzyć film na miarę epoki, który jest świetną zabawą do oglądania.