Cate Blanchett jest znakomita jako tytułowa postać, bezwzględna i wysoce utalentowana maestra, która mieszka ze swoją żoną i skrzypaczką Sharon oraz małą córką Petrą. Doceniana przez swoich kolegów,…
Cate Blanchett jest znakomita jako tytułowa postać, bezwzględna i wysoce utalentowana maestra, która mieszka ze swoją żoną i skrzypaczką Sharon oraz małą córką Petrą. Doceniana przez swoich kolegów, jest teraz główną dyrygentką Berlińskiej Filharmonii. Praca nie jest bez komplikacji - musi wybierać muzykę, inspirować muzyków i radzić sobie ze swoim mniej kompetentnym asystentem Sebastianem, który był ulubieńcem poprzedniego posiadacza jej stanowiska Davisa, równocześnie realizując ambicje swojego partnera finansowego Kaplana. Ta operacja z kręceniem talerzami oznacza, że stale podejmuje kompromisy, co odbija się na wszystkich wokół niej. Często musi polegać na swojej asystentce Francescy, a wokół tego związku zaczynają pojawiać się pęknięcia w inaczej nieugiętej zbroi Tár. Jedna z jej byłych muzykantek popełniła samobójstwo - a następnie zaczyna się szerzyć plotka, że może, może, mogło to mieć związek z dawnym mentalnością casting couch. Nie ma ognia bez dymu czy całkowicie zmyślone? No druga połowa filmu rozgrywa się, gdy oskarżenia nabierają tempa i, no... Nie byłem zbyt zachwycony rozwojem historii. Przypomniało mi to trochę atmosferę uznawanego brytyjskiego choreografa Liama Scarletta - i mając to na uwadze, uznałem temat za trochę niedopieczony. Dobrze ilustruje to efekt Humpty Dumpty plotki, jednakże. Wierzymy, że jest winna nadużywania swojej pozycji i manipulacji? Czy jest bezradną ofiarą cudzych błędów? Nie miałem dostatecznie dużo dowodów, aby wyciągnąć jakiekolwiek sensowne wnioski - i to mi się nie podobało. Zakończenie jest dość potężne, jednak - usprawiedliwienie czy okropne niesprawiedliwości? Musisz zdecydować... Blanchett jest, bez względu na to, na szczycie swojej gry, a tutaj jest kilka spektakularnych utworów orkiestrowych do cieszenia się nimi także.