Shrek Shrek

Shrek to arcydzieło! Pomógł obalić formułę renesansu Disneya wielkim humorem i sercem. Myers, Murphy, Diaz i Lithgow świetnie odgrywają postacie. Teraz, gdy ten film ma 20 lat, cieszę się, że istniał.

Eddie Murphy był w tym naprawdę zabawny. Mam na myśli, że był zabawny w stylu Eddiego Murphy'ego z lat 80. To było tak, jakby znów był na szczycie swojej gry. Tęskni się za Eddiem. To, co mamy dzisiaj, to nie jest ta chwała, jaką kiedyś był. Ale poza świetnym powrotem zabawnego Eddiego...jest tu wspaniały ciemny humor, który pasuje świetnie do w przeciwnym razie zdrowego i poruszającego morału.

To była taka zabawa i nowe wyzwanie.

Stary, biedny ogr 'Shrek' po prostu chce zostać sam, to wszystko - ma w sobie trochę z Greta Garbo. Niestety, złośliwy Lord 'Farquaad', który ma w sobie odrobinę syndromu Napoleona, wygania wszystkie stworzenia baśniowe z jego ziem i tak trafiają na próg naszego zielonego przyjaciela. Jak się ich pozbyć? Razem z jego nowym (i szczerze mówiąc dość irytującym przyjacielem) 'Donkey'em' udają się do zamku, gdzie dostają zadanie: udać się i uratować księżniczkę 'Fionę' z jej strzeżonej przez smoka wieży zamkowej i przyprowadzić ją, aby wyszła za tego maleńkiego dyktatora. Wyruszają na serię zabawnych eskapad, które wprowadzają nas do wszystkich istot w lesie - w tym zdecydowanie francuskiego 'Robina Hooda', 'Pinokia', 'Piotrusia Pana' - w rzeczywistości, do prawie wszystkich postaci z panteonu bajek. Czy osiągną swój cel - trzeba będzie obejrzeć i zobaczyć; ale po drodze żarty mają wiele do zabawy starszej publiczności, ze scenariuszem, który delikatnie kpi z niektórych panujących stereotypów dotyczących piękna, lojalności, znęcania się, seksualności - wybierzcie sami. Murphy wciąż jest strasznie irytujący - przepraszam, ale Panowie Myers, Lithgow i Cassel wraz z Cameron Diaz dodają bogactwo do trafnego scenariusza i do doskonałej i przyjemnie kolorowej animacji, tworząc film, który dobrze przetrwał próbę czasu.