Avatar: Istota wody Avatar: The Way of Water

Avatar: The Way of Water podąża w ślady swojego poprzednika z oszałamiającymi efektami i przeciętną historią. To film Jamesa Camerona, więc imponujący. Efekty specjalne, praca kamery, budowa świata i akcja były wszystkie poza skalą. Ale Avatar: The Way of Water boryka się jak jego poprzednik z historią i rozwojem postaci. W rzeczywistości historia Way of Water jest prawie identyczna z pierwszym Avatarem. Zamiast ludzie uczą się być Na'vi i potem walczyć przeciwko Stephenowi slangu, rodzina leśnych Na'vi uczy się być morskimi Na'vi i potem walczyć przeciwko Stephenowi Langowi. Ale nowy film skupia się także na irytującej grupie nastolatków, którzy ciągle wpadają w kłopoty i niebezpieczeństwo raz za razem przez zdecydowanie zbyt długi czas trwania 3+ godziny i okrajanie lepszych, bardziej ugruntowanych postaci. Wszystkie zalety i wady pierwszego filmu powracają w tym, z bonusem porównania do oryginału na każdym kroku. To naprawdę jest uczta wizualna i arcydzieło efektów specjalnych, ale tak jak w przypadku pierwszego Avatara, to wszystko, na co stać.

Avatar: The Way of Water wyraźnie wyróżnia się spośród innych hitów, opierając się na 13 latach przygotowań, aby dostarczyć niezapomniane doświadczenie KINEMATYCZNE autorstwa jedynego Jamesa Camerona. Wizualnie i technicznie zapierająca dech w piersiach przygoda, zwłaszcza w naprawdę imponujących sekwencjach podwodnych. Muzyka (Simon Franglen) pozostaje epicka, a rzeczywista dynamika między postaciami rodziny Sully'ego skłania widza do silnego i emocjonalnego zainwestowania w nich - występy obsady, zwłaszcza Zoe Saldaña, są kluczowe dla sukcesu filmu. Szkoda, że przetworzony, generyczny narracyjnie przewija się i nie nadąża za poziomem kreatywności, oddania i innowacyjności przeznaczonym dla elementów technicznych. Niezbyt emocjonujący do tego stopnia, że trzygodzinny czas trwania sprawia wrażenie cięższego, niż powinien, ale dla fanów oryginału - który pozostaje niekwestionowany - jest daleki od zniszczenia jednego z najlepszych kinowych doświadczeń roku.

Ekscytujący powrót do Pandory: świata Na'viov. Jeden z najlepszych filmów, tak jak Avatar z 2009 roku, który warto zobaczyć w 3D! Postacie wydają się wychodzić z ekranu i wydaje się, że jesteśmy świadkami wydarzeń na własne oczy. Świat Na'viov zmienił się i ponownie jest w niebezpieczeństwie. Człowiek jest przyczyną zła, tak jak w rzeczywistości. Niszczymy naszą planetę, która kiedyś była naszą Pandorą. Pandora to nasz dom, my jesteśmy Pandorą. Domy Na'viov przypominają namioty Indian Amerykańskich, dla mnie to nie przypadek i przypomina ludobójstwo Indian Amerykańskich. Moim zdaniem to dobre kontynuacja, która porusza bardzo istotne tematy jak miłość, rodzina i żałoba. Początkowy monolog o wodzie, który później powraca pod koniec, jest bardzo poetycki i uniwersalny! Emocjonalny film, który w niektórych momentach sprawia, że płaczesz. Polecam oglądanie w 3D dla tych, którzy już widzieli poprzedni film i byli oczarowani tym niesamowitym światem i historią miłości i życia protagonisty.

Ocena: 10/10. Dlaczego? Oceniam każdy film na podstawie kilku rzeczy. Ostrzeżenie! Możliwe spoilery. Fabuła filmu The Way of Water jest naprawdę fascynująca. Konflikt jest wielowymiarowy. Konflikt rodzinny, konflikt ludzko-Na'vi, konflikt plemienny i najważniejszy, osobisty konflikt, czyli konflikt tożsamości. Postacie są sympatyczne, do których można się przywiązać. Postacie, które później pamiętasz, postacie, które inspirują. Postacie, które rosną. Aktorstwo jest dobre. Wszystko jest połączone wspaniałymi wizualiami.