Nie! Nope

Zawsze jestem bardzo zdenerwowany, gdy kampania reklamowa filmu skupia się głównie na reżyserze, a nie na aktorach... Szczerze mówiąc, tutaj naprawdę nie widziałem, o co tak naprawdę chodzi zarówno od strony reżysera, jak i aktorów. Dość monosylabiczny "OJ" (Daniel Kaluuya) mieszka ze swoją zuchwałą siostrą "Emerald" (Keke Palmer) na odległym gospodarstwie, gdzie dostarczają konie do filmów. Kiedy zaczynają dziać się dziwne rzeczy w nocy, a konie zachowują się dziwnie, znikają nawet - są zdezorientowani. Udają się do miasta, gdzie spotykają lokalnego maniaka "Torresa" (Brandon Perea), który jest pełen teorii spiskowych dotyczących obcych i przychodzi zainstalować im kilka kamer CCTV. To, co następuje, to dziwaczna, dość słabo tempowana science fiction, która zbyt długo się rozkręca, a potem, gdy już to robi, to po prostu sunie naprzód z dużą ilością dość powtarzalnej fotografii, minimalistycznym dialogiem i zakończeniem, które sprawiło, że się uśmiechnąłem - i nie jestem pewien, czy to było zamiarem Jordana Peele'a. Fabuła przypomniała mi coś z "Outer Limits" z lat 60.! Z pewnością jest tutaj kilka pięknych krajobrazów do podziwiania w tej dolinie w Kalifornii, ale ogólnie film ten mnie kompletnie nie zachwycił, najlepsze fragmenty moim zdaniem widziałem w zwiastunie.

Nope zawiera nadzwyczajnie absorbujące elementy techniczne, ale tematyczne skupienie wywołuje problemy narracyjne. Jordan Peele w pełni wykorzystuje fenomenalną kinematografię Hoyte van Hoytema i niezapomnianą ścieżkę dźwiękową Michaela Abelsa, aby stworzyć widowisko godne wielkiego ekranu, ale to produkcja dźwięku naprawdę podnosi film na ten poziom. Daniel Kaluuya, Keke Palmer i Steven Yeun są wyjątkowi, ale ten ostatni jest związany z niezwykle tematycznym wątkiem - niezwykle bogatym - z małym lub żadnym wpływem na główną fabułę, pozostawiając niezliczone pytania bez odpowiedzi i podzielone widownię, nadal wpływając na ogólny rytm. Humor jest zaskakująco skuteczny, a chwile napięcia i napięcia dostarczają tego, czego widzowie najbardziej pragną. Film, który zasługuje na wielokrotne obejrzenia i wywoła niekończące się debaty.

Kreatywność Jordana Peele'a jest niezrównana! Nic nie jest typowe dla tego, co robi. Nawet wiedząc, że to film o obcych, utrzymuje rzeczy świeże dzięki zaskakującym zwrotom akcji i napięciu. Niczego podobnego nie widziałem wcześniej - doskonała symbolika poprzez sekwencje flashback. Bardzo podobał mi się również rozwijający się związek między dwoma głównymi postaciami. Moją jedyną skargą jest to, że początkowy horror i strach, który był tak namacalny, całkowicie znika około dwóch trzecich filmu.

Powiedzieli to i nie usłyszysz, jak się z tym nie zgadzam. Zabawiłem się tym? "nie". Czy uważałem, że historia była spójna i zrozumiała, z wyraźnym przekazem kontekstowym? "nie". Czy charakteryzacje były zgodne i zrozumiałe? "Tak trochę". Charakteryzacje w Nope są umiarkowanie zgodne, ale jakoś wydają się być dziwnie niezrozumiałe. Przykładowo postać kowboja, który mówi głównie jednosylabowe słowa, tylko dodaje do poczucia niejasności (może to jest pomysł). Według mnie jednak ta sztuczka, jeśli to jest cel, hamuje rozwój już tak niejasnej linii fabularnej. Siostra, jego kompletna antyteza, jest powierzchownie gadatliwa, ale wydaje się również pozbawiona głębi samoświadomości. Jedyną rzeczą, którą mogę jednoznacznie powiedzieć o Nope, są wizualizacje, które są przekonujące, złożone i czasami wręcz skomplikowane. Ten film zdecydowanie zasługuje na A+ pod tym względem. Mówiąc to, wiele innych rzeczy brakuje, w szczególności klarownego narratywu, który nie rezonował ze mną. Podsumowując, uważam, że Nope to frustrujące, niezadowalające doświadczenie. Trochę przypominające filmy M. Nighta Shyamalana, Nope jest wizualnie oszałamiający, ale nie dostarcza wystarczającej ilości wiedzy, pozostawiając tego widza głodnego więcej.