Wstyd Shame

Ma dobrą reputację wśród krytyków i miłośników filmu, ale ja uważam, że było to nudniejsze niż nuda w nudny wtorek.

Hanba to nic innego jak arcydzieło: każdy kadr opowiada historię. Sukcesywny i przystojny nowojorczyk Brandon wydaje się prowadzić zwyczajne życie, ale skrywa okropny sekret za swoją maską normalności: Brandon jest seksualnym nałogowcem. Jego ciągła potrzeba zaspokojenia otępia go na praktycznie wszystko inne. Ale gdy Sissy, potrzebna siostra Brandona, niespodziewanie pojawia się w mieście, zaszywa się u niego, narusza jego prywatność, Brandon ostatecznie musi zmierzyć się ze swoim nałogiem. Jestem pewien, że Hanba zawsze będzie moim ulubionym filmem McQueena. McQueen opowiada historię kamerą i głosem. McQueen zaangażował Seana Bobbitta jako kamerzystę do tego niesamowitego projektu i Bobbitt nie zawodzi. Razem tworzą niektóre z najbardziej odkrywczych i pięknych scen w ostatniej kinematografii. Oświetlenie tego filmu (również prowadzonego przez Bobbitta) pomaga w wizualnym opowiadaniu. Scenariusz Abi Morgana i McQueena naprawdę się świeci, wnosząc nałóg Brandona jeszcze bardziej na światło. Nęcąca ścieżka dźwiękowa Harry'ego Escotta nigdy nie opuści twojego mózgu po obejrzeniu tego filmu. Użycie zarówno klasycznych, jak i oryginalnych utworów przez Escotta łączy film razem. Michael Fassbender daje oszałamiający występ jako Brandon, w jednym momencie spaceruje z nonszalancją, w następnym działa według swoich najbardziej podstawowych impulsów, a następnie krzyczy na swoją siostrę. Carey Mulligan również zagrała świetną rolę obok Fassbendera. Obydwoje mają kilka scen, w których mogą zabłysnąć. Film wykorzystuje swoje rating NC-17 w pełni, ale żaden z momentów seksualnych nie wydaje się sensacyjny. Wszystko jest bardzo realistyczne i większość czasu nawet niepokojące do oglądania. McQueen dostarcza całą historię bardzo artystycznie, włącznie z scenami seksu, które wielu reżyserów mogłoby spartaczyć. To sprawia, że cały film płynie lepiej. Film przedstawia nałóg seksualny (i nałóg w ogóle) w bardzo realistyczny sposób, chociaż jesteśmy wszyscy inni, wszyscy odczuwamy wstyd po tym, jak dostaliśmy swoją dawkę, a czasami zrobimy wszystko, aby tę dawkę dostać.