To była ręka Boga È stata la mano di Dio

Nazwanie tego filmu "przyjściem wieku" jest jak nazwanie Bud Lite piwa. Nie są w tej samej klasie. Porównuję ten film do mojego innego ulubionego przekazu pamięci z dzieciństwa - Joanna Hogg's Souvenir. Wielki austriacki poeta Rainer Maria Rilke kiedyś napisał"Bo to jeszcze nie same wspomnienia. Nie aż się nie zamieniły w krew w nas, na spojrzenie i gest, bezimiennie i już nie do odróżnienia od nas samych - dopiero wtedy może stać się to, że w najrzadszej godzinie pierwsze słowo wersu powstaje pośród nich i wychodzi z nich." I to jest widoczne tutaj. Sorrentino pisze ten film we własnej nienazwanej, obłąkanej krwi. Śmiałem się. Płakałem. Ten film jest jednym z tych rzadkich ujęć ludzkiego stanu. To jest genialny kawałek opowiadania z mistrzowskim kierowaniem i pierwszorzędne aktorstwo. To wszystko, co mam do powiedzenia.

Opowieść jest w dużej mierze opowiedziana z perspektywy młodego "Fabietto" (Filippo Scotti), to urocza opowieść o tym młodzieńcu, który mieszka z starszym bratem "Marchino" (Marlon Joubert) oraz rodzicami "Saverio" (Toni Servillo) i "Maria" (Teresa Saponangelo). Obydwaj nastolatkowie są często kuszeni przez swoją nieco ekshibicjonistyczną ciotkę "Patricię" (Luisa Ranieri), pokusa równa tylko ich (i całego miasta Neapolu) pragnieniu zobaczenia Diego Maradony przyjeżdżającego i grającego w Neapolu. Reżyser Paolo Sorrentino wpakował do tej historii sporo treści. Seks, zabawa, przyjaźń, zdrada, tragedia, piękne krajobrazy oraz poczucie rodziny, które zazwyczaj jest trudno uchwycić bez stania się zbyt sentymentalnym. Młody Scotti (który przypominał mi bardzo Timothée Chalameta) gra dobrze jako archetypalny chłopak - lubi piłkę nożną i dziewczyny, ale nie ma pojęcia o tych drugich; a rozwój postaci od chłopca do mężczyzny jest opowiedziany dość pomysłowo, tak mi się wydawało. Nie, nie potrzebuje wielkiego ekranu - wręcz może to kompromitować niektóre z intymnych momentów historii, ale jeśli chcesz zobaczyć dobrze opracowaną, przyjemną do oglądania historię, to polecam ten film.