Na nabrzeżach On the Waterfront

Na nabrzeżu jest reżyserowany przez Elię Kazana i dostosowany do scenariusza przez Budda Schulberga na podstawie serii artykułów Malcolma Johnsona. Występują w nim Marlon Brando, Lee J. Cobb, Eva Marie Saint, Karl Malden, Rod Steiger i Pat Henning. Muzykę skomponował Leonard Bernstein, a zdjęcia wykonał Boris Kaufman.

To mogłoby być w konkursie na najlepszy film, gdyby ludzie tylko poświęcili chwilę na jego pełne docenienie.

Choć to Marlon Brando, który gra tu główną rolę, uważam, że to Karl Malden jako "Ojciec Barry", odbił historię jako ksiądz, który jest zdeterminowany, aby zmotywować nowojorskich robotników do wyjścia spod opresyjnego cienia swojego szefa "Johnny'ego Friendly" (Lee J. Cobb). Stoi nad zwłokami, których to "Doyle". Zmarły rzekomo rozmawiał z komisarzem i nagle spadł z budynku. Był hodowcą gołębi i to z tą pasją dowiadujemy się, że "Malloy" (Brando) użył, aby przyciągnąć mężczyznę na dach. My wiemy, ale siostra zmarłego "Edie" (Eva Marie Saint) nie. Gdy postanawia rozwikłać tajemnicę zbrodni, ona i "Malloy" zaczynają się zbliżać. On nawet zaczyna zakochiwać się - ale ksiądz mówi mu, że nic z tego nie będzie, chyba że będzie uczciwy. "Malloy" doskonale wie, że każda uczciwość postawi go na kurs kolizyjny z "Johnny'm" i z jego własnym, bratem odzianym w kaszmirowy płaszcz "Charlie'm" (Rod Steiger), który działa tu jako numer dwa. Spotkanie w kościele motywuje "Dugana" (Pat Henning), aby spróbować zrobić coś z tą coraz bardziej niesprawiedliwą sytuacją, ale gdy wypije zbyt dużo whisky, to na "Barry'm" spoczywa jego solilokwium i zaczyna się przesuwać tarcza. Jeśli widziałeś "Okrutne morze" Charlesa Frenda (1953), być może pamiętasz scenę, gdzie, po zatopieniu ich statku, mężczyźni dryfują w wodzie - woda pokryta gruzami i olejem. Jest ciemna i groźna. Fotografia tutaj jest prawie tak ciemna. Jest czarno-biała, z naciskiem nie na pierwszy plan. Fotografia zdaje się magnetyzować ciemne elementy budynków, wody i przyciągać je na pierwszy plan. Stają się klaustrofobiczne. Cobb imponuje jako szef, podobnie jak Eve Marie Saint, która unika wielu typowych pułapek dla kobiecej głównej roli. Jej postać jest silna, a jej odwaga namacalna w obliczu coraz bardziej niebezpiecznej i desperackiej sytuacji. Rozwiązanie jest porywające, wzruszające i całkowicie odpowiednie i jeśli masz okazję obejrzeć ten film na dużym ekranie, to koniecznie zrób to - to prawdziwa jazda bez trzymanki filmowa, która nadaje jego wadliwym postaciom osobowość i nam - poczucie, że mamy trochę udziału w grze.

Popularny quasi-film noir na początku kariery Brando. Były bokser (Marlon) zmaga się ze swoim sumieniem jako doker na rzece Hudson naprzeciwko Manhattanu i Empire State Building. Czuje się przyciągnięty do siostry (Eva Marie Saint) zamordowanego doker, podczas gdy jego brat prawnik (Rod Steiger) broni skorumpowanego szefa związku (Lee J. Cobb). Karl Malden jest obecny jako troskliwy miejscowy pastor.