Troja Troy

Mityczny epos "Iliada" Homera jest magnificently przedstawiony w filmie "Troja" z 2004 roku w reżyserii Wolfganga Petersena. "Troja" to najprawdopodobniej najlepszy film w gatunku peplum w historii kina. Brad Pitt jako Achilles i Eric Bana jako Hector są wybitni. Film jest wizualnie oszałamiający, a ścieżka dźwiękowa jest piękna. Jeśli lubisz epickie filmy, to "Troja" jest dla Ciebie.

Trojański książę Parys nie tylko ma romans z Heleną, kobietą Menelaosa ze Sparty. On także wabi ją, aby żyła z nim w Troi. Daje to królowi Agamenonowi, który jest obsesyjny na punkcie globalnej dominacji, rampę startową do wojny z Troją. Co z kolei stawia przeciwko sobie spartańskiego bohatera Achillea i Hectora z Troi, dwóch z największych wojowników, jacy kiedykolwiek żyli.

Długi film, ale wart obejrzenia. Skrótem 'Troja' przynosiłem mi przyjemność. Film, interesujący w kontekście jego niedawnych dokonań, napisał pewien David Benioff. Zdecydowanie ma więcej niż kilka problemów z tempem, ale wpływają one tylko nieznacznie na czynnik przyjemności - przynajmniej dla mnie. Muzyka jest trochę nijaka, jednak. Obsada jest wybitna, chociaż nie sądzę, że wszystkie występy są naprawdę godne uwagi. Brad Pitt i Eric Bana, choć zabawne, uważam za trochę drewniane w niektórych momentach. W innych przypadkach Orlando Bloom i Sean Bean są prawdopodobnie niedostatecznie wykorzystani z punktu widzenia aktorskiego - choć ich postacie odgrywają ogromne role, oczywiście. Masz tu także wiele innych znajomych twarzy, od Petera O'Toole'a po Brendana Gleesona, Rose Byrne'a i Dianę Kruger. Definicja zespołu. Akcja pomaga utrzymać rzeczy w ruchu, sekwencje walk są bardzo dobrze wykonane. Film zajmuje wieczność, zanim dotrze do wydarzenia, o którym wszyscy wiedzą, ale gdy w końcu się to stanie, jest doskonałe. Obsada i akcja są moimi głównymi wnioskami z tego. Nie mogę komentować jego dokładności w odniesieniu do oryginalnej pracy. Jako film, dla mnie, jest bardzo dobry.

Minęło trochę czasu, ale Brad Pitt w końcu zrobił kilka świetnych filmów. Ten i Fury wyróżniają się w życiorysie Pitta jako jego arcydzieła do tej pory. Tutaj mamy najbardziej „wiarygodny” i „najmniej hollywoodzki” spojrzenie na Iliadę i Wojnę Trojańską. Postacie są bardzo prawdopodobne, jeśli naprawdę istniały, z motywacjami dość dobrze wyjaśnionymi, z wyjątkiem jednej motywacji. Trudno widzieć Achillesa jako kogoś, kto mówi dziecku, że życie niebezpiecznie uczyni cię sławnym za tysiąc lat. Nawet jeśli Achilles jest tak introspektywny, trudno widzieć, że ten punkt widzenia byłby czymś, w co ktoś by uwierzył, zwłaszcza w starożytnym świecie, gdzie po śmierci pamiętane są tylko nieliczne imiona, a z pewnością nie przez tysiące lat. Poza tym otrzymujemy bardzo wiarygodne wyjaśnienia wszystkich zarejestrowanych wydarzeń, bez podlizywania się Homerowi, chociaż podlizywanie się Odyseuszowi wciąż istnieje nawet w tej historii. To jest dość łatwe, i powiem niezaprzeczalnie, najbardziej ekscytujące, najbardziej wiarygodne i najlepsze przedstawienie Wojny Trojańskiej i Iliady, jakie kiedykolwiek wyszło z głównego studia.