Drive Drive

Pacjent-man _Transporter_. Nigdy nie byłem wielkim fanem Ryana Goslinga (prawdopodobnie dlatego zajął mi pięć lat, zanim obejrzałem film _Drive_). Jestem fanem praktycznie każdego innego członka obsady filmu, ale nie wiedziałem, że są w nim. _Drive_ nie wystarczyło, aby przekonać mnie do Rya Goslinga, ale powiem wam, kto na pewno mnie zainteresował: Reżyser Nicolas Winding Refn.

Drive jest reżyserowany przez Nicolasa Windinga Refna i zaadaptowany do scenariusza przez Hosseina Aminiego z powieści o tym samym tytule napisanej przez Jamesa Sallisa. W rolach głównych występują Ryan Gosling, Carey Mulligan, Bryan Cranston, Albert Brooks, Oscar Isaac, Christina Hendricks i Ron Perlman. Muzykę skomponował Cliff Martinez, a zdjęcia wykonał Newton Thomas Sigel.

Według mnie to jeden z najlepszych filmów wszechczasów. Nic w nim nie było nudne, jak twierdzą ludzie. Po prostu nie oczekujcie filmu akcji. 10/10 Arcydzieło.

Ironicznie, film o uciekających kierowcach i pościgach samochodowych był dla mnie zbyt wolny. Dużo ciszy i bezruchu. Drive ogranicza większość dialogów, tworząc tajemniczą i wciągającą główną postać, ale jego powolne tempo, które mimo fantastycznych pościgów samochodowych i momentów akcji pełnych krwi wyczerpało większość ekscytacji. Brak dialogów zmusza aktorów do dawania niesamowitych występów za pomocą oczu, języka ciała i zachowania, co obsada radzi sobie imponującym talentem. Atmosfera i estetyka filmu są piękne i unikatowe, wzmacniając kinematografię i wizualizacje. Pomimo że film ma wiele świetnych pomysłów, solidne występy i piękne sceny, tempo i styl sprawiały, że sprawdzałem zegarek i wstawałem po przekąski, podczas gdy film trwał w tle. Zakładam, że to tylko przypadek „nie mój rodzaj filmu”, ale ostatecznie nie jest to film, który mogę polecić.

Drive to kinowy triumf, który zapewnia niezapomnianą podróż od początku do końca. Chociaż fabuła na początku może wydawać się prosta, uwaga filmu na detale i złożoność budowy świata naprawdę wyróżnia go spośród reszty. Każda postać wprowadzona ma związek ze światem przestępczym, który stopniowo się układa, tworząc układankę, która jest zarówno angażująca, jak i intrygująca. Ten aspekt filmu jest naprawdę wciągający i podkreśla doskonałe pisanie.

Jeżeli wytniesz początkowe i zwolnione sceny z filmu, zostanie ci godzina lub mniej. Ogólnie mi się podobało, ale nie było tak dobre, jak o nim mówiono. Mogło być nakręcone o wiele szybszym tempem z innym reżyserem. Ryan Gosling może być taki, ale wygląda bardzo napięty przez cały film. Jeśli zapisalibyśmy dialogi, które wypowiada w ciągu godziny i pół na kawałku papieru, nawet nie byłaby to cała strona, brakuje także wyrazów twarzy. W ten sposób każdy może zostać aktorem i grać. Poza muzyką nie ma nic specjalnego w filmie. Obejrzałem film lata później tylko dlatego, że tak bardzo polubiłem muzykę w czołówce.

Jeśli ma koła, to postać bezimienna Ryana Goslinga potrafi je wykorzystać. Kiedy nie robi podwójnych salto jako kaskader, jest wolnym kierowcą ucieczki dla przestępców, którzy potrzebują niezawodnego człowieka, który ich wydostanie z tarapatów. Jego przyjaciel 'Shannon' (Bryan Cranston) uważa się za znawcę sportów motorowych i sugeruje swojemu bogatemu (i dość skorumpowanemu) koledze 'Berniemu' (Albert Brooks), aby dołożył 300 000 dolarów, aby mogli założyć zespół. Kiedy wszystko zaczyna nabierać tempa, kierowca zaczyna interesować się sąsiadką 'Irene' (Carey Mulligan) i tak aranżuje spotkanie z nią i jej małym synem. Ona również ma swoje problemy, ale on (Oscar Isaac) jest obecnie w więzieniu, więc ich związek rozwija się. Kiedy wychodzi z więzienia, jej chłopak potrzebuje pomocy przy drobnej kradzieży w lombardzie. To się psuje i nagle ma zwłoki, torbę z pieniędzmi od mafii i prawie każdy go ściga. Musi ją chronić i być cały czas na baczności podczas ekscytującej i pełnej akcji ostatniej półgodziny, w której ten skrupulatny człowiek walczy o przetrwanie. Ten film to opowieść o Goslingu, który rządzi na ekranie. Jego charyzmatyczny wysiłek jako kierowcy działa dobrze przez cały czas, a gdy wszystko niepostrzeżenie nabiera tempa, pewnie doręcza. Mulligan nie pojawia się tak często, aby to zrobiło wielką różnicę, ale zasadniczo to jednoosobowe przedstawienie, które zgrabnie splata nici chciwości, korupcji i romansu.