Dom Gucci House of Gucci

Film ma swoje momenty i jest dobrze nakręcony, ale miałem trudności z naprawdę wciągnięciem się w to, chociaż myślę, że cieszyłem się chaosem i zdradą w rodzinie. Z drugiej strony, czasami uważałem włoskie akcenty za śmieszne, a Jared Leto był po prostu absurdalny pod tą maską (w połączeniu z jego akcentem). Nie jest to straszne i przynajmniej można to obejrzeć, chociaż mogłoby być trochę krótsze. **2,75/5**

Nie często mogę to powiedzieć, ale dla mnie najlepszym aktorem o kraj lepszy tu jest Jeremy Irons. Gra postarzałego Rudolfa, który wraz z o wiele bardziej ekstrawaganckim bratem Aldo (Al Pacino) jest właścicielem i prowadzi legendarny włoski dom mody. Jego syn Maurizio (Adam Driver) zakochuje się w Patrizii (Lady Gaga), córce właściciela firmy transportowej i jego ojciec jest mniej niż zachwycony. Postanawia odcinać się od syna, ale młody człowiek zakochuje się w swojej ambitnej i sprytnej nowej dziewczynie, i wkrótce są małżeństwem i pracują z wujkiem. Tymczasem, czując się zaniedbanym, a z nosa wyrwany, Paolo, durnowaty syn Aldo (prawie nierozpoznawalny Jared Leto), próbuje przekonać swojego wuja Rudolfa swoimi własnymi projektami - i moja ulubiona scena, kiedy starszy mężczyzna nazywa rzeczy po imieniu! Większość z najlepszego z reszty tego została w dużej mierze ujawniona w zwiastunach. Gaga jest dobra, ale nie wspaniała i zbyt dużo czasu poświęca się na ustanowienie postaci. Do czasu, gdy dochodzi do poważnej historii tego, jak to małżeństwo, ta rodzina i ten biznes wszystko się obróciły w siebie, zdradzając i okaleczając, tempo staje się zdecydowanie wolniejsze, a wydarzenia samej historii stają się naprawdę dość pośpieszne. Zbyt wiele zakończenia jest skondensowane w jednej scenie i tekstem na ekranie. Gdyby mniej uwagi poświęcono wstępowi, myślę, że Sir Ridley Scott mógłby znacznie lepiej wykorzystać interesujące i zabawne przyczyny kłopotów dynastii. Mimo to, jest to przyjemne i szybko mija. Zdecydowanie warto obejrzeć.

Ten film naprawdę borykał się z tempem. Cały czas zaskakiwałem, jak duże były skoki czasowe, mimo że wszystko jest chronologiczne. Ogólnie uważam, że pracowali nad poruszającą historią, ale po prostu nie mogli jej opowiedzieć w sposób, który byłby absorbujący. Film był w stanie przyciągnąć moją uwagę tylko przez połowę swojej długości.

Bardzo trudno jest określić, od czego zacząć z House of Gucci. Mogę zacząć tam, gdzie zaczął się sam film, w ostatnie poranek życia Maurizia Gucciego (Adam Driver). Albo mogę zacząć od dziwnego włoskiego akcentu Lady Gagi jako Patrizia Reggiani. Istnieją również bardzo wątpliwe protezy użyte do przedstawienia Paola Gucciego przez Jareda Leto. Biorąc pod uwagę wszystko to, zacznę od tego, czego chciałam uzyskać z tego filmu.

'House of Gucci' jest świetnym filmem. Cieszyłem się występami Lady Gagi i Adama Drivera, z pierwszą z nich uważam za najlepszą w filmie - teraz ma dwie udane role za sobą po 'A Star Is Born', więc jestem ciekawy, co zaprezentuje w 'Joker: Folie à Deux'. Reszta obsady również jest bardzo dobra, czy to Al Pacino czy Jeremy Irons... Jack Huston i nawet Jared Leto również dają radę. Dobrze dobrano obsadę. Ten 158-minutowy film miał pozytywne tempo, film niekoniecznie leci szybko, ale płynie ładnie. Nie spodobała mi się muzyka, były tam dziwne wybory, które moim zdaniem nie pasowały do klimatu filmu. Czasem również było dziwnie słyszeć, jak wszyscy mówią po angielsku z akcentami, zwłaszcza gdy jesteśmy we Włoszech. Chciałbym też, żeby były częstsze informacje o miejscu/roku niektórych scen, nie żeby było trudno to ustalić, ale niektóre sceny, chociaż z innej lokalizacji/w innym czasie, czasami sprawiają wrażenie zlepienia. Te negatywy nie są jednak znaczące, ponieważ z tego filmu Ridleya Scotta cieszyłem się wymaganą rozrywką.

Cieszę się, że to obejrzałem, ale jestem lekko rozczarowany, ponieważ było zaskakująco mniej akcji, niż sugerował zwiastun - tak, wiem, że można to powiedzieć o każdym filmie, ale w tym nie było żadnej. Nawet obiecane morderstwo było niezauważalne. Warto jednak zaznajomić się z historią tej torebki, na którą tak bardzo jesteś dumny. Warto obejrzeć ten film, ale jeśli interesują Cię biografie modowe, to Coco przed Chanel jest lepsze, a jeśli lubisz filmy o morderstwach w świecie mody, to Zabójstwo Gianniego Versace'a (na podstawie książki Maureen Ortha Vulgarne upodobania) jest bardziej dramatyczne. Ten film warto dodać do swojej historii marki.