Kiedy Harry poznał Sally When Harry Met Sally...

Niezmiennie klasyczny!

Warto obejrzeć, jak się oczekiwało. "Kiedy Harry poznał Sally..." to jeden z tych filmów, o których słyszałem wiele, ale nie dowiedziałem się nic konkretnego o fabule. Jedną z rzeczy, które wiedziałem, było miejsce Katz's Delicatessen - nawet nie cała scena, tylko słynny cytat (poza kontekstem) od Estelle Reiner. Oczywiście, jako komedia romantyczna, wiesz głównie, czego można się spodziewać, ale ten film ma w sobie więcej; wielki fan skoków w czasie, na przykład. Billy Crystal jest świetną wartością przez cały czas, zabawny i nawet poruszający w niektórych momentach. To samo dotyczy Meg Ryan, naturalnie, którą znam tylko z nazwy; z jakiegoś dziwnego powodu nigdy nie pamiętam jej twarzy. Carrie Fisher i Bruno Kirby natomiast stanowią silne wsparcie dla dwóch głównych postaci.

Gdyby nie to już legendarna scena w barze - i dla mnie piękne kontynuowane przez obserwującą kobietę przy sąsiednim stole dla kelnerki, to byłoby po prostu kolejne szybko rozgrywające się, przeciętne romansidło, które jest nadmiernie obciążone dialogami. Chodzi o ewolucję relacji między "Harrym" (Billy Crystal) i "Sally" (Meg Ryan). Byli przyjaciółmi od zawsze, ale zawsze wolili umawiać się z innymi osobami. Teraz jest jasne, że jak postępujemy przez tę ucztę zdarzeń związanych z relacjami, to naprawdę nie działa i wracają do swojego wiecznego pytania. Czy seks zniszczyłby ich piękna przyjaźń? Akcja rozgrywa się na dość rozległym tle czasowym, co pozwala Robowi Reinerowi zresetować epizodyczny charakter komedii i przedstawić nam nowych partnerów, których doceniamy, lubimy i nienawidzimy, gdy punktem kulminacyjnym historii jest tak oczywisty jak słońce na niebie. Pisanie jest dowcipne i błyskotliwe, tak, ale jest tego po prostu zbyt wiele i chociaż na ekranie między Ryanem a Crystalem jest pewna chemia, to całość jest dla mnie po prostu trochę zbyt oczywista. To nie jest zły seans, wiem, że jestem tutaj w bardzo mniejszości opinii, ale to naprawdę tylko standardowe narzędzie dla dwóch przeciętnie utalentowanych gwiazd, z których jedna potrafi "tak, tak, tak..." z najlepszymi z nich.

Film „Kiedy Harry spotkał Sally...” uparcie upiera się na przeczesywaniu niektórych z najbardziej usypiających i otępiających banałów istnienia, jakie sobie można wyobrazić, a bezsensowności tam znalezionych zostały miło wplecione w równie nonszalancki film, który opowiada o nieskończenie nudnej podróży jednej pary do prawdziwego szczęścia. Film zawiera wiele opinii, które szybko są wypierane przez szybko zmieniające się trendy w świecie, gdzie staromodne słowa jak rycerstwo i romans zostały zastąpione przez swobodny seks i natychmiastową gratyfikację. Zdesperowane próby humoru skutecznie zawodzą nawet nie wywołując uśmiechu i nawet gdy wiesz, że Harry i Sally są sobie przeznaczeni, naprawdę Cię to nie obchodzi i gdy w końcu razem spędzają noc, jedynym powodem, dla którego się tym interesujesz, jest to, że to musi oznaczać, że film niedługo się skończy i będziesz wolny wrócić do wielkiego złego miasta i wrócić do domu z pełną pewnością, że 96 minut Twojego życia było całkowicie zmarnowane.