Samarytanin Samaritan

Samaritan ma bardzo interesującą premisę, ale niestety jest tylko kolejnym przykładem filmów z marnowanym potencjałem. To, co mogłoby być naprawdę mroczną, fascynującą historią o dwóch supermocnych braciach o odmiennych poglądach na życie, jest zamiast tego mdłym, przewidywalnym, formułowym narracją z mniejszą ilością Sylvester Stallone'a, niż się oczekiwało. Obsada oferuje dobre występy, ale wybór skupienia się na generycznym charakterze Javona Waltona, gdy prolog pozostawia miejsce na tak wciągające eksploracje przeszłości, okazuje się być straszną decyzją. Pod względem akcji brakuje mu energii i kreatywności niezbędnej do zabawy większości widzów, pomimo poświęconej pracy kaskaderów. Trochę frustrujące z perspektywy retrospektywnej.

Samaritan to film akcji według znanych schematów, co jednak niekoniecznie jest złe. Jednym z głównych problemów współczesnego kina jest ciągła potrzeba eksperymentowania i czasami wplecenie przesłań społecznych do tego, co ma być rozrywką. Samaritan podąża za znanym i często stosowanym wzorcem filmów akcji. Próbuje dodać zwrot, który zauważyłem dość wcześnie, ale to nic złego. W gruncie rzeczy ten film jest przyjemny. Stallone nadal ma doskonałą obecność na ekranie, a chemia między nim a młodym chłopcem działa dobrze.

Zaskakująco głęboki film dla Stallone'a. Cudowny i podnoszący na duchu film z pewnymi relatywnie głębokimi przesłaniami, których nie spodziewałem się w filmie o superbohaterze z udziałem Stallone'a. Zaskakujący zwrot akcji także był dobry i ładnie zbudowany, chociaż być może zwrot był budowany nieco za dobrze. Sam tytuł już ujawnia zwrot akcji, przynajmniej dla kogoś znającego Biblię i wiedzącego, co oznacza "samaritańczyk". Dobry samaritańczyk nie jest po prostu dobrym facetem, ale tak naprawdę jest kimś, kto powinien być zły, ale ostatecznie staje się dobrym, co dokładnie przechodzi postać Stallone'a (Joe). Tak więc w pewien sposób jest naprawdę samarytaninem filmu, a prawdziwy antagonist Cyrus jest naprawdę doskonałym "nemezis" dla niego, ponieważ są właściwie doskonałymi odpowiednikami. Podczas gdy Joe staje się dobry, Cyrus staje się zły. Podczas gdy Joe rozpoczyna walkę z przestępczością, Cyrus ją podsyca. Podczas gdy Joe nosi swój krzyż, Cyrus go łamie (dosłownie). Joe jest samotnikiem, który unika tłumów i nienawidzi zwracania na siebie uwagi, podczas gdy Cyrus kąpie się w tłumach, prowadzi je i podżega, a Joe chodzi po okolicy w poszukiwaniu zepsutych rzeczy (zarówno przedmiotów, jak i ludzi), które może naprawić, Cyrus wierzy w "Ordo ab Chao" albo dokładniej, w niszczenie rzeczy, zanim mogą zostać odbudowane. Mówiąc na głębszym poziomie, w tym filmie jest zarówno symbolika chrześcijańska, jak i okultystyczna, chociaż w przeciwieństwie do wielu innych filmów hollywoodzkich aspekty okultystyczne nie są gloryfikowane. I chociaż film wydaje się być moralnie niejednoznaczny, tak naprawdę nim nie jest. Joe może wydawać się bardzo niechrześcijańskim bohaterem, ale ostatecznie jest prawdopodobnie najbardziej chrześcijańskim bohaterem, jaki pojawił się w głównym nurtowym filmie hollywoodzkim od dłuższego czasu.